မတူညီမႈ ရွင္းတမ္း

                  ငယ္ငယ္ကတည္းက နားထဲခဏခဏၾကားရတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္း
`လူခ်င္းတူေပမယ့္ အသက္ရႈပံု မတူတဲ့´။ ခုေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ မတူညီမႈ
ေတြမ်ားလာပါတယ္။ ေနရာေဒသ၊  လူမ်ိဳး၊ ပတ္၀န္းက်င္၊ ထံုးတမ္းစဥ္လာေပၚမူ
တည္ျပီး ဘာသာစကားေတြက မတူ၊ ေနပံုထိုင္ပံု၊ ေျပာပံုဆိုပံု ေတြက မတူ။ အ
စားအေသာက္ေတြကမတူ၊ ယံုၾကည္မႈေတြကမတူ၊ ကိုးကြယ္ အားထားရာေတြ
ကလည္း မတူၾက။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပညတ္နယ္တြင္ မတူညီမႈေတြ မ်ားပါတယ္။
                 သတၱ၀ါေတြဟာ တစ္ဘ၀ျပီး တစ္ဘ၀ သံသရာထဲ ေျပးလႊားလာခဲ့
ၾကသည္မွာ ေယာက္်ားျဖစ္လိုက္၊ မိန္းမျဖစ္လိုက္ႏွင့္ မိမိျပဳေသာ ကံအလိုက္ အ
က်ိဳးေပး မတူညီ ကြဲျပားခဲ့ၾကတယ္။ သံသရာဘ၀ခရီးၾကီးအထဲ ကံသတၱိအရ အ
က်ိဳးေပး မည္မွ်ပင္ ကြဲျပားခဲ့ပါေသာ္လည္း တူညီမႈတစ္ခု ရွိခဲ့ၾကတယ္။ သတၱ၀ါ
အားလံုး မေျပာင္းလဲေသာ ပရမတၳ တူညီျခင္းကား `ဒုကၡသစၥာ´ ရရွိျခင္းပါပဲ။
                 ဒုကၡဆိုေသာအက်ိဳးတရားသည္ အေၾကာင္း သမုဒယသစၥာေၾကာင့္
ရတာပါ။ ဒီ ေၾကာင္း က်ိဳးသစၥာေတြ ဘယ္မွာျပတ္မလဲ ဆိုေတာ့ နိေရာဓသစၥာ
မွာ ျပတ္မည္ပ။
                 နိေရာဓ ဆိုက္ဖို႕ ဘာလုပ္ရမလဲ ဆိုေသာ္ တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာ
ဧေကာမေဂၢါဆိုသည့္ မဂၢသစၥာ၊ မဂၢင္ ရွစ္ပါး တစ္နည္းဆိုရရင္ ေလာဘနဲ႕ လည္း
မခင္၊ ေဒါသနဲ႔လည္း မျမင္တဲ့ အလယ္အလတ္ မဇၥ်ိမ ပဋိပဒါက်င့္ရမည္သာ။
                  ဘုန္းေတာ္ၾကီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ က်င့္စဥ္
တရားကို ေပးသနားခဲ့၏။ ကိုယ္တိုင္လည္း ထိုက်င့္စဥ္၊ ထိုလမ္းျဖင့္ နိေရာဓမည္
ေခၚ နိဗၺာန္ေတာ္သုိ႔ အျပီးတိုင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳသြား ခဲ့ပါျပီ။
                ယံုၾကည္သူတို႔က ဘ၀ကိုပံုအပ္ျပီး တဏွာကိုျဖတ္ ျမတ္ေသာ အက်င့္
၏ ေခၚေဆာင္ရာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ အရသာကုိခံစားသြားခဲ့ၾကျပီ။
                မယံုၾကည္သူေတြ၊ မယံုၾကေသးသူေတြကေတာ့ သံသရာမွာ ခႏၶာေတြ
ေပြ႔ပိုက္လို႕ အဖန္တရာမိုက္ေနၾကစဲ၊ ခရီးဆက္ေနၾကစဲ။
               မတူညီတာေတြပယ္ခြာ တူညီတာေတြ ေဖြရွာဖို႔ နိဗၺာန္လမ္းေပၚ ေရာက္
လာသူေတြကေတာ့ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ေဖးမကူညီ၊ လက္တြဲညီလ်က္ ခရီးမဆက္
ဘဲ သံသရာခရီးကို ျဖတ္ေနၾကပါျပီ။ တစ္ေလွတည္းစီး တစ္ခရီးတည္းသြား ဓမၼ
မိတ္ေဆြ ကလ်ာဏ မိတၱေတြ တူညီမႈေတြ ရၾကမွာပါ။
              ဘာတူညီမႈေတြလည္းဆိုေတာ့ နိေရာဓဆိုတဲ့ ခ်မ္းသာသုခ အစစ္ပါပဲ။
ဒါဟာလည္း မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္တရားေတြ တူေနလို႕ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားျမတ္စြာ
က `သမဂၢါနံ တေပါ သုေခါ ´ တဲ့ အက်င့္တူသမွ် ခ်မ္းသာရဖို႔ပါပဲလို႔ ေဟာၾကားခဲ့
တာပါ။ အက်င့္တူဖို႔ ကလ်ာဏ မိတၱ အေရးၾကီးပါတယ္။
                ဒါေၾကာင့္ အသိတူ၊ အက်င့္တူျပီး အရတူဆိုတဲ့ နိေရာဓ သုခ အတူရ
ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း.................။

ေမာင္ပညာ ( ေကတုမတီ )

ျပာသိုလျပည့္ အေမေန႕

             အေမေန႕ ဆိုတဲ့ ျပာသိုလျပည့္ေန႕က အေမ့အေၾကာင္းေတြးမိတယ္။ စာေရးဆရာၾကီး
ဘဘဦးသုခက ျပာသိုလျပည့္ေန႕ကို ဘာေၾကာင့္မ်ား အေမေန႕အျဖစ္သက္မွတ္ခဲ့တာပါလိမ့္။
အေၾကာင္းေတာ့ရွိမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ျပာသုိလဆိုတာ
ခ်မ္းတဲ့ေအးတဲ့ လ မဟုတ္လား။ ထိုလမွာ အေမရဲ႕ေမတၱာအေႏြးဓာတ္နဲ႕ဆို သားသမီးတိုင္းရင္
မွာ ေႏြးေထြးသြားမွာပါ။
              ငယ္ငယ္က ျပာသိုလျပည့္ေန႕မွာ စပ္ဆိုခဲ့ဘူးတဲ့ စာေၾကာင္းေလးေတြပါ ေခါင္းထဲ၀င္
ေရာက္လာတယ္။ “ခ်မ္းေအးကဲပို လျပာသုိထဲ အေမေမြးဖြား အေမ့သား ” ဆိုျပီး ငယ္ငယ္က
အေမ့ကိုလြမ္းရင္ အဲ့လို စာတို စာစေလးေတြေရးျဖစ္တယ္။ ခုေနာက္ပိုင္း ေလ့လာစရာစာေပ
ေတြမ်ားလာသလို လုပ္စရာအလုပ္ေတြကလည္း မ်ားလာ၊ ဒါနဲ႕ အေမ့ေန႕မွာ အေမ့အတြက္
ကဗ်ာေလးေတြေတာင္ မစပ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္လို႕လည္း လျပာသုိေရာက္ျပီဆိုသည္ႏွင့္
အေမ့ အေၾကာင္းစဥ္းစားမိတယ္။
              မိဘေမတၱာဆိုတာ ၾကီးမားတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိၾကတယ္။ ဒါကိုစာဖြဲ႕ရင္လည္း
ငယ္ငယ္က စာစီစာကံုးမွာေရးသလို ျမင္းမိုရ္ေတာင္ၾကီးနဲ႕ ထြက္သစ္စ လျခမ္းေလးလိုပဲတဲ့။
ဒါငယ္ငယ္က ေရးခဲ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ျမင္းမိုရ္ေတာင္လည္း ကိုယ္မျမင္ဖူးေခ်။ ဘာေၾကာင့္
မ်ားျမင့္မိုရ္ေတာင္ကို ေရးခ်င္ခဲ့မိလည္းဆိုတာ ခုစဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ဒါက ဘုရားရွင္ကိုယ္
ေတာ္ျမတ္ၾကီး ေပးခဲ့ေသာ ဥပမာရယ္ပါ။
               ဘုရားေပးတဲ့ ဥပမာကိုေတာ့ ထပ္မညြန္းေတာ့ေပမယ့္ အမ်ားေတြးနဲ႕ အေတြးေလး
နဲ႕ေျပာျပခ်င္တယ္။ “တစ္လုပ္စားဖူး သူ႕ေက်းဇူး” လို႕ အားလံုးေျပာဆိုၾက သိၾကပါတယ္။ တစ္
လုပ္စားဖူးရင္ေတာင္ ေကၽြးသူဟာ ကုိယ့္ေက်းဇူးရွင္ပါ။ ခုရြယ္ေရာက္တဲ့အထိေကၽြးေမြးလာတဲ့
ေက်းဇူးဆိုတာေတာ့ ေျပာမေနနဲ႕ေတာ့။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားလိုက္သလဲ။ သားသမီးအ
ေပၚခ်စ္သည္ကား ေပတံမရွိေခ်။ ႏႈိင္းယွဥ္စရာမရွိပါေပ။ ဒါေၾကာင့္လည္း အပၸရိမာနံ တဲ့
ေမတၱာသုတ္ထဲတြင္ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့သည္။
                အေမဆိုတာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ရပ္လံုးရဲ႕ ရႏိုင္တဲ့ ရပိုင္ခြင့္ နာမည္ သေကၤတပါ။ ရဟန္း
ေတာ္ေတြမွာေတာ့ လူ႕ေလာကထဲေရာက္လာေအာင္ ေမြးေပးခဲ့တဲ့ ပကတိမယ္ေတာ္ရွိသလို၊
ရဟန္းဘ၀ ေရာက္ရွိေအာ္ ပရိကၡရာ ရွစ္ပါးနဲ႕ ေထာက္ပံ့ျပီး သိမ္ထဲကေမြးေပးလိုက္တဲ့ ရဟန္း
မယ္ေတာ္ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ရဟန္းပရိကၡရာမျပည့္စံုရင္ ရဟန္းမျဖစ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒါကို လွဴဒါန္း
ေပးလိုက္တဲ့ ရဟန္းမယ္ေတာ္ဆိုတာလည္း ရဟန္းအတြက္ အေမပါပဲ။
                 အမ်ိဳးသမီးထုၾကီး ဂုဏ္တက္ေစတာ ဒီအေမေတြေၾကာင့္ပါ။ တစ္ခါက ျမတ္စြာဘုရား
ကို အရွင္အာနႏၵာက ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ အရွင္ဘုရား မာတုဂါမေတြရဲ႕ အာရံုဟာ ရဟန္းေတြ
အတြက္ အလြန္ပင္ၾကီးမားတဲ့ အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ပါတယ္တဲ့ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ကဲ့သုိ႕ ေနထိုင္
သင့္ပါသလဲ ဆိုတာ မိန္႕ေတာ္မူပါဘုရား ဆိုျပီး ေလွ်ာက္တယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားျမတ္စြာက ခ်စ္သား
မာတုဂါမေတြကုိ မျမင္၊ မေတြ႕ေအာင္ေနပါတဲ့။ အဲ ျမင္ျပီ ေတြ႕ျပီး ဆိုလွ်င္ မၾကည့္မိေအာင္ ေနပါ
ျမင္ျပီ ေတြ႕ျပီ ၾကည့္မိျပီ ဆိုလွ်င္ တျခားစိတ္မထားဘဲ ကိုယ့္ရဲ႕ ေမြးမိခင္၊ ေမာင္ႏွမ စိတ္နဲ႕ ေျပာ
ဆိုဆက္ဆံ ေနထိုင္ပါတဲ့။ ဒါဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေပးတဲ့ မာတုဂါမေတြနဲ႕ ေျပာဆိုဆက္ဆံနည္း
ပါ။
                  သဒၶါတရားပိုတာဟာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရယ္ပါ။ ဆြမ္းေလာင္းရင္လည္းပဲ ေတြ႕ျမင္ၾကံဳဆံု
ရ၊ တရားပြဲတို႕ တရားစခန္းတို႕မွာလည္းပဲ အမ်ိဳးသမီးေတြက မ်ားတာပါ။ ဒီေတာ့ ေတြ႕ေန ျမင္ေန
ၾကံဳေန ဆံုေန ရတာ၊ ျမတ္စြာဘုရားေပးေသာ ကိုယ့္မိခင္လို႕ ႏွလံုးသြင္းေသာအခါ၊ ကိုယ့္မယ္ေတာ္
အက်ိဳးရွိေအာင္ ဘယ္လိုေန၊ ဘယ္လိုေျပာ၊ ဘယ္လိုက်င့္ေပးရင္ အက်ိဳးရွိမလဲဆိုတာ စိတ္ထဲျဖစ္
လာပါတယ္။ ဒါဟာ ရဟန္းေတာ္ေတြ အထူးသျဖင့္ အေမခ်စ္တဲ့ သားရဟန္းေတြ ဆိုလွ်င္ က်င့္စရာ
အေကာင္းဆံုးတရားေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ျပာသိုလျပည့္ အေမေန႕၀ယ္ အေမႏွင့္တူလွစြာေသာ အမ်ိဳး
သမီးမ်ားအတြက္ ဒီေဆာင္းပါးေလးနဲ႕ ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါတယ္ အေမအေပါင္းတို႕.........................။

သက္ရွည္က်န္းမာ စိတ္ခ်မ္းသာ လိုရာဆႏၵ ျပည့္ပါေစ............................။

ေမာင္ပညာ ( ေကတုမတီ )