ထေနာင္းရိပ္: January 2009

Wednesday, January 21, 2009

ရန္သူလို မိတ္ေဆြ

ငါက ခ်စ္တဲ့သူ ငါ့ကိုခ်စ္တဲ့သူ
ငါျမတ္ႏိုးတဲ့သူ ငါတန္ဖိုးထားတဲ့သူေတြကို
သင္ေခၚေဆာင္သြားခဲ့တာ မေရတြက္ႏိုင္ေတာ့
ငါ့ကိုေရာ အျခားက်န္သူေတြကိုပါ
သင့္ပိုင္နက္ဆီကို ေခၚေဆာင္ဖို႕
အခ်ိန္အတိုင္းတာ တစ္ခုေပးျပီး
သင္.............ေစာင့္ေနျပီမဟုတ္လား
ငါခ်စ္တဲ့သူေတြကိုလည္း
သင္..............မသနား
ငါ ျမတ္ႏိုးတဲ့ သူေတြကိုလည္း
သင္...............ကိုယ္ခ်င္းမစာ
ငါတန္ဖိုးထားတဲ့သူေတြကိုလည္း
သင္.................ဂရုမစိုက္
သင္.................သင္ဟာေလ
ၾကင္နာမႈ ေခါင္းပါးလွခ်ည္လား........
စာနာမႈ ကင္းမဲ့လွခ်ည္လား.............
သင့္ေၾကာင့္ ငါျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားရတဲ့သူေတြ
လူးလိွမ့္ငိုေၾကြးေနရင္
ငါသင့္ကို
အျပစ္ျမင္ေပမယ့္ အျပစ္မတင္
သင့္ေၾကာင့္ ငါျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားရတဲ့သူေတြ
ေလာက အမွန္တရားရဲ႕
သေဘာေတြကို သိသြားၾကရင္
ငါသင့္ကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္.................
သင္နဲ႕ ေ၀းရာ ေနရာတစ္ခုကို
ၾကိဳးစားျပီးေလွ်ာက္လွမ္းခ်င္သူ ငါလည္း
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္တဲ့ တစ္ေန႕
သင့္ဆီ လာခဲ့အံုးမွာပါ.............။ ။

ေနရဥၥရာ

ဘ၀စက္၀ိုင္းမွာ ခဏ half-time မရွိပါ

အိပ္လို႔မ၀ေသးတဲ႔ ငါ့မနက္ခင္းေလးမွာ
ညတုန္းက ကင္းေစာင့္တဲ႔ လမင္းနဲ႔ ၾကယ္ေလးေတြျပန္ၿပီ
ႏိုးစက္မလိုဘဲ ေစာစီးစြာထတဲ႔ ငွက္ေတြက ေလာကကို လႈပ္ႏိုး
ဖိုးသူရိန္ႀကီးကလည္း အလုပ္ခြင္၀င္ဖို႔ ျပင္ေန
စမ္းေခ်ာင္းေလးကလည္း မစီးဆင္းသလိုနဲ႔ အၿမဲစီးဆင္း
ငါတို႔ ေနထိုင္ရာ ေလာကထဲကို အသစ္လာတဲ႔ သူေတြလည္း လာေနၾက
ငါ့ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ျဖစ္စဥ္ကလဲ ငါ့ကို တစ္ရက္ ႀကီးရင့္ျခင္းသို႔ ေခၚေဆာင္
သံသရာခရီးကို ႀကိဳသြားႏွင့္သူေတြက သြားၾကေပါ့
နာရီခ်က္တိုင္းနဲ႔အတူ ရာသီစက္၀ုိင္းက ပုံမွန္လည္ပတ္ေနခဲ႔ၿပီ
ဒီျဖစ္စဥ္ေတြဟာ တစ္ေန႔ထဲမဟုတ္ဘဲ ေန႔တိုင္းေတြ႕ၿမဲေပါ့
သူတို႔လည္း သူ႕အလုပ္နဲ႔ သူ ကိုယ္လည္း ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ကိုယ္
လည္ပတ္ေနၾကတဲ႔ ဘ၀ယႏၱရားမွာ
ေအာ္........ ခဏ လမ္းသလားဖို႔ အခ်ိန္ေတာင္ မရွိပါလား.........

ဒီႏွင္းေန (TGI)

ပန္းေၾကြတဲ့ လမ္း

ေလညင္းေလးရဲ႕ အနမ္း
မခံႏိုင္တဲ့ ပန္း.......ေၾကြစမ္းပါေစ
ေလာကဓံ ေလညင္း
ေဒါသမာန္ ထန္ျပင္းရင္ေတာ့
ပိုခက္ျပီေပါ့..........ပန္း။

ေသျခင္းေ၀းတဲ့ နန္း
စံႏိုင္မယ့္ လမ္း
ရွည္စမ္းပါေစ
ေလာက အမွန္ ေသျခင္း
သေဘာမက်ျပန္
ခံျငင္းခ်င္ေတာ့
ကိုယ္ဆက္ျပီေပါ့ ...........လမ္း။ ။

ဒီႏွင္းေန (TGI)

Friday, January 16, 2009

ျမင့္မုိရ္ေက်းဇူး ရင္ခြင္ထူး

အေမ..........
သားေလ.............
ဟို.....ငယ္စဥ္က
အေမ့ရဲ႕ ေထြးပိုက္မႈ
အေမ့ရဲ႕ ယုယပံု
အေမ့ရဲ႕ ႏို႕တိုက္ပံု
ေမတၱာ ကရုဏာၾကီးမားပံု
ေဖးမမႈအလံုးစံုကို
အေမႏွင့္ေ၀းကြာ
အေနၾကာေတာ့မွ
အေမ့ေက်းဇူး
ျမင့္မိုရ္ဦးဆုိတာ
အေ၀းေရာက္ေနတဲ့
သားတစ္ေယာက္
သိလိုက္ရျပီ အေမ..............။

ဘိကၡဳႏြယ္ (ေက်ာက္တံခါး)

ေအာင္ ပြဲ

မင္းအလို ငါ့အၾကိဳက္
သူ႕စရိုက္ မတူ၊
မင္းငါသူ အတူတြဲရင္ျဖင့္
ခိုင္ျမဲဖို႕ မလြယ္ကူ။
တကယ္မူ
စိတ္ဓာတ္ေကာင္းရင္ျဖင့္
အေၾကာင္းဘယ္လိုဆံုပါ့
အဖံုဖံု အခက္ခဲကိုကြယ္
လက္တြဲလို႕ႏြဲ ေအာင္ပြဲ။ ။

အို အို ေအး `အိပ္ေဆး ´

သားငယ္ကေလး
အိပ္ဖို႕အေရး
အိုအို ေအးေအး
ေတးဆိုေပး။
ေမတၱာျပည့္လွ်ံ
အေမ့ေတးသံ
သံစဥ္မလို
နား၀င္ခ်ိဳ။
အေမ့ရဲ႕ေတး
သားအိပ္ေဆး
အေမဆိုေတး
အို-အို-ေအး။

အရွင္ပညာသာမိ
(၀မ္းတြင္း)

Wednesday, January 14, 2009

စြမ္းအား

ရနံ႕လိႈင္လိႈင္
သင္းသင္းၾကိဳင္သည့္
စံပယ္၊ ခတၱာ
ပန္းတကာလည္း
ေနျခည္ဆမ္းလွ်င္
ႏြမ္းနယ္ခ်င္၏ ။
ကမ္းျပည့္လွ်ံသာ
စီးဆင္းပါသည့္
အင္းအိုင္ျမစ္ေခ်ာင္း
ေရအေပါင္းလည္း
ေနျခည္ဆမ္းလွ်င္
ခမ္းေျခာက္ခ်င္၏ ။
မိဘေမတၱာ
ေစတနာကား
ေနျခည္ဆမ္းလည္း
မႏြမ္းနယ္ပါ
ေနျခည္ဆမ္းလည္း
မခန္းေျခာက္ပါ ။

Zero

မႏိႈင္းယွဥ္ရာ

အေျပာလြန္က်ယ္
ေငြပင္လယ္ရယ္
သင္ကားနက္ရိႈင္း
မာန္မစိုင္းႏွင့္။
ျမင့္မိုရ္ေရႊေတာင္
ေတာင္ထြဋ္ေခါင္ရယ္
သင္ကားျမင့္တိုင္း
မာန္မစိုင္းႏွင့္။
အေမ့ေမတၱာ
ကမၻာေပၚမွာ
အရာရာထက္
နက္ရိႈင္းလွ်က္။
အလံုးစံုထက္
ျမင့္ေနလွ်က္။

ဘိကၡဳႏြယ္
(ေက်ာက္တံခါး)

Sunday, January 4, 2009

အစြန္႕ေကာင္း

"တစ္စ တစ္စ စြန္႕၀ံ့မွလွ်င္ ဘ၀ေနာက္ေနာင္ဆက္တိုင္းေကာင္း၏..............."

ဒီစာသားေလးက ကိုယ္တိုင္ေရးထားတဲ့ ကိုယ္ပိုင္စာသားေလး မဟုတ္ပါဘူး။ မူရင္း စာသားပိုင္ရွင္ဘယ္
သူလဲဆိုတာလည္း မသိပါဘူး.......။စာသားေလးကို တစ္ေနရာရာက ေတြ႕လို႕ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တာနဲ႕ အရက်က္ထားျပီး ခဏခဏ ဆိုမိေနတဲ့ စာသားေလးပါ...။ ႏွစ္အေတာ္ၾကာျပီဆိုေတာ့ ဘယ္ေနရာက ရထားမိတယ္ဆိုတာလည္း မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ပိုင္ရွင္ကို သိတယ္ဆိုရင္လညး္ လက္တို႕လိုက္ပါဦး။
တစ္စ တစ္စ ဆိုတာက အပိုင္းအစေလး တစ္ခု တစ္ခု၊ အေသးအဖြဲေလး တစ္ခု တစ္ခုလို႕ ဆိုလိုတာပါ။
အၾကီးအက်ယ္ဆိုတာဟာ အေသးဖြဲေတြကို မစုမေပါင္းရင္ အၾကီးအက်ယ္ဆိုတာ ရွိလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ညံ့တာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေသးအဖြဲေတြကို စုမိလို႕ကေတာ့ ထုထည္ ျဖစ္ၾကရတာပဲ။ အေကာင္းေလးေတြကို စုေဆာင္းမိရင္ အေကာင္းၾကီးျဖစ္လာတယ္။ အညံ့ေလးေတြကို စုေဆာင္းမိရင္ အညံ့ၾကီး ျဖစ္လာမယ္။

အေကာင္း ၾကီးၾကီးမားမားျဖစ္ခ်င္ လိုခ်င္ရင္ အေကာင္းေသးေသးေလးေတြကို မပစ္ပယ္ရဘူး။ မေလးမစားမလုပ္ရဘူး။ ဥေပကၡာ မျပဳရဘူး။ အေကာင္းေသးေသးေလးေတြကို ျဖစ္ႏိုင္သမွ် ရွာရမယ္။ ရႏိုင္သမွ် စုရမယ္။ ဒါမွ အေကာင္းၾကီးၾကီးမားမားျဖစ္လာရလာမွာေပါ့။ အညံ့ၾကီး အဆိုးၾကီးေတြကို မရခ်င္ မလိုခ်င္လည္း အညံ့အဆိုး ေသးေသးေလးေတြကို ဖယ္ထုတ္ရမယ္။ တားဆီးရမယ္။ အညံ့အဆိုးေသးေသးေလးေတြကို ဖယ္ထုတ္ တားဆီးႏိုင္ျပီဆိုရင္ အညံ့ၾကီး အဆိုးၾကီးေတြျဖစ္မ လာရမလာေတာ့ဘူးေပါ့။

ၾကြက္ေသတစ္ခု အရင္းျပဳ
ပ်ားတစ္စက္ေၾကာင့္ ျပည္ပ်က္သည္
စတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ အေျခခံ စကားပံုေတြဟာ အေသးအဖြဲမ်ားေၾကာင့္ ၾကီးမားတဲ့ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳးေတြ ကို ေဖာ္ညႊန္း မီးေမာင္းထိုးျပေနတဲ့ စကားပံုေတြပဲ၊

နီတိစကားတစ္ခု ရွိေသးတယ္။
ကဏေသာ ခဏေသာ ေစ၀
၀ိဇၨာ မတၳဥၥ သာဓေယ။
ကဏစာေဂ ကုေတာ ဓနံ၊
ခဏစာေဂ ကုေတာ ၀ိဇၨာ ။ တဲ့

ျမန္မာလိုဆိုရင္ေတာ့
ဆန္တစ္ေစ့ ဆန္ကြဲတစ္ေစ့ဟာ ဥစၥာျပည့္စံုျခင္းအက်ိဳးကို ျပီးေစႏိုင္တယ္။
တစ္မိနစ္ အခ်ိန္ေလးဟာ အတတ္ပညာျပည့္စံုမႈကို ျပီးေစႏိုင္တယ္။
ဆန္တစ္ေစ့ ဆန္ကြဲတစ္ေစ့ကို လႊင့္ပစ္လိုက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ ဥစၥာျပည့္စံုမွာလဲ။
တစ္မိနစ္အခ်ိန္ကို အလဟႆ ျဖဳန္းပစ္လိုက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ ပညာတတ္မွာလဲ။
ခ်မ္းသာတဲ့ လူေတြ ဘယ္လိုစုခဲ့ ေဆာင္းခဲ့ရသလဲ ၊အင္တာဗ်ဴးလုပ္ၾကည့္၊ ေခတ္ကာလရဲ႕ အနိမ့္ဆံုးေငြ ေၾကးက စျပီး တစ္စ တစ္စ စုခဲ့ ေဆာင္းခဲ့ၾကရတာဘဲ၊ ပဲ ပိုင္ေခတ္ကဆိုရင္ ပဲ ပိုင္ကစျပီး စုခဲ့ၾကရတာပဲ၊ ျပား မူး ေခတ္က်ေတာ့လည္း ျပားမူး ကစျပီး စုခဲ့ၾကရတာပဲ၊ က်ပ္ေခတ္ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း က်ပ္က စျပီး စုခဲ့ၾကရတာ မဟုတ္လား။ အနိမ့္ဆံုး ေငြေၾကးေလးပဲဆိုျပီး မစုမေဆာင္းဘဲ ေနခဲ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ ခ်မ္းသာမွာလဲ၊ ခ်မ္းသာသူ အမ်ားစုေလာက္သာ အဲဒီနည္းနဲ႕ စုခဲ့ၾကရတာခ်ည္းပဲ ၊ အနည္းစုေလာက္သာ မစု မေဆာင္းရဘဲ မိဘ ဘိုးဘြား ေတြရဲ႕ အေမြအႏွစ္ဆိုျပီး ခ်မ္းသာၾကတာ။ ဒါကလည္း ေျပာမယ္ဆိုရင္ ကံစုထားၾကလို႕ပဲ။ အနိမ့္ဆံုးေငြေၾကးကေနစျပီး စုေဆာင္းလာတဲ့ အခါ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စုေဆာင္းၾကရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ႏွစ္အနည္းငယ္ပဲ စုေဆာင္းၾကရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ လပိုင္းေလာက္ စုေဆာင္းလိုက္ရံုနဲ႕ပဲ လူခ်မ္းသာ စာရင္းထဲ ၀င္သြားၾကတယ္။ အဲဒီလို စုေဆာင္းတဲ့ အခ်ိန္ကာလ ကြာျခားမႈေတာ့ ရွိခ်င္ရွိမယ္။ စုေဆာင္းရတာခ်င္းကေတာ့ အတူတူပါပဲ။

အတတ္ပညာလည္း တစ္စ တစ္စ သင္ယူရတာပါပဲ။ ဘြဲ႕ရလူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႕ နည္းဆံုးဆယ့္ငါးႏွစ္ၾကာမယ္။ ငါးႏွစ္အရြယ္ ေက်ာင္းစတက္၊ အသက္ႏွစ္ဆယ္မွာ ဘြဲ႕ရ၊ ဒါဟာ အမ်ားစု အေနထားကို ေျပာတာ။ တစ္ခ်ိဳ႕ သံုးႏွစ္အရြယ္ထဲက မူၾကိဳထားျပီး သင္ေပးေနျပီ၊ ထားပါေတာ့၊ ဆယ္ငါႏွစ္ သင္ယူျပီး ဘြဲ႕ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာတဲ့ အခါ ျပန္တြက္ၾကည့္၊ ကၾကီး ခေကြး ကစျပီးသင္ ၊ ေအဘီ စီကစျပီးသင္ ၊ တစ္ႏွစ္ သံုးကစျပီးသင္ ၊ဒီလုိ သင္ၾကရတာ ၊ကၾကီး ခေကြး ကစျပီး မသင္ခဲ့ရင္၊ ေအဘီ စီက စျပီး မသင္ခဲ့ရင္၊ တစ္ ႏွစ္ သံုးကစျပီး မသင္ခဲ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ဘြဲ႕ရမွာလဲ။ သင္ယူခဲ့တဲ႔ ဆယ့္ငါးႏွစ္ကို ျပန္တြက္ၾကည့္လ နဲ႕ဆိုရင္ လေပါင္း တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္၊ ရက္နဲ႕ ဆိုရင္ ရက္ေပါင္း ငါးေထာင္ေလးရာ ခုနစ္ဆယ့္ငါးရက္ ၊ အဲဒီလုိ တစ္စ တစ္စ သင္ယူလာလို႕ဘြဲ႕ရတာ။