ထေနာင္းရိပ္

ကံရွိကံမြဲ ဆင္းရဲကံုတံ ဆက္ဆံေပါင္းသင္း လူခပင္းကို
ကိုယ္ခ်င္းစာနာ ကရုဏာႏွင့္ ေမတၱာျပန္႕ပြား သကာျပားသို႕
စကားႏႈတ္ခ်ိဳ ရန္မလိုပဲ ကိုယ္႕ကိုႏွိမ္ထား သူေျမွာက္စား၍
ေထာင္လႊားကင္းဘိ အဆံျပည့္သည့္ ေကာက္၏ခိုင္ညွာ
ညႊတ္ကိုင္းလာသို႕ ပညာဓန ယသဘုန္းဂုုဏ္ အဖံုဖံုတို႕
ျပည့္စံုေလေလ ညြတ္ေလေလႏွင့္ စိတ္ေနေပ်ာ႕ေပ်ာင္း ယွဥ္မွေကာင္း၏။

အေပါင္းအစည္း ေမတၱာနည္း၍ လူလည္းမခ်စ္ နတ္မခ်စ္ႏွင့္
အျပစ္မ်ားကာ အရာရာ၀ယ္ ငါသာငါႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္သင့္ဟု
မိုးျမင့္ဘံုဖ်ား မွန္ကင္းလားသို႕ တက္ၾကြားျမင့္ေမာက္ ေျခဖ်ားေထာက္လ်က္
ဘုေဘာက္ေျပာကာ က်ယ္စြာစြာႏွင့္ ယုတ္မာညစ္ဆိုး ႏြားက်စ္သိုးသို႕
ကိုးယိုးကားယား လူမုန္းမ်ားေအာင္ စကားေဖာင္ေဖာင္ ခ်ိဳမေထာင္ႏွင့္
အေမာင္အမိ ရိုးေျမထိေအာင္ သတိတရား အၿမဲထားေလာ့ ရိုးသားေျဖာင့္စင္း
လိမၼာျခင္းႏွင့္ မိုက္ျခင္းတျဖာ သာယာခ်ိဳေအး ယဥ္ေက်းၾကမ္းၾကဳတ္
အယုတ္အျမတ္ ႏူးဆက္ေပ်ာ့မာ စိတ္ေၾကာင့္သာလွ်င္ ေသခ်ာေ၀ခြဲ
အရိုးစြဲေအာင္ အၿမဲမွန္စြာ ဥာဏ္ပညာႏွင့္ ေမတၱာစိတ္ထား အခ်စ္ပြား၍
တရားမကြာ အရာရာ၌ လိမၼာယဥ္ေက်း စိတ္ေကာင္းေမြးလ်က္ လူေရးလူရာ
သူ႕ထက္သာေအာင္ ပညာရွိနည္း ေရြ႕ေရြ႕ဆည္းေလာ႕ ရွင္လည္းကားယား
ေသကားယားႏွင့္ ထင္ရွားလူ႕ေဘာင္ ပင့္ကူေကာင္လို
အေမာင္မျဖစ္ေစႏွင့္ေနာ အမိမျဖစ္ေစႏွင့္ေနာ။