Tuesday, October 25, 2011
အမွန္တိုး ခ်စ္မိေလျပီ.....
စာသင္ရင္းအားရင္အားသလို ပါဠိေတာ္ျမန္မာျပန္ေတြ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္မသိေသးတဲ့
သုတၱန္ေတြေရာ ကိုယ္ သတိမထားမိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြပါ သိလာရေတာ့ ျမန္မာျပန္
ေတြတင္မက ပါဠိေတာ္မူရင္ေတြေရာ အ႒ကထာ ေတြပါဖတ္ျဖစ္လာတယ္။ စာေတြဖတ္လာေတာ့
ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ တိုက္ရိုက္ေတြ႔ဆံုရသလို ခံစားမိတယ္။ အတၱ၀ါဒမဟုတ္တဲ့ အနတၱသေဘာကို
သာ ထင္ရွားေအာင္ ျမင္သာေအာင္ ဘုရားရွင္က ဆံုးမခဲ့တယ္။ စာထဲကသိတဲ့ အသိဆိုေပမယ့္
ဘ၀အတြက္က်င့္သံုးေနထိုင္နည္းေတြ စိတ္ျငိမ္းေအးေအာင္ မည္သုိ႔မည္ပံုလုပ္ရမလဲဆိုတာေတြ
သိလာရတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ ကြန္ျပဴတာေလးထဲမွာ ပိဋကတ္သံုးပံုထည့္ထားျပီး ေရာက္တဲ့ေနရာတိုင္း
ဖြင့္ဖတ္တယ္။ အားရင္အားတဲ့အခ်ိန္ ဖတ္ျပီးစာေတြကို မွတ္စုလုပ္ျပီး သိမ္းထားတယ္။ ဒီလိုဘုရား
ရွင္ရဲ႕ အဆံုးအမနဲ႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္ခြင့္ရခဲ့တာကုိ ေက်နပ္အားရမိတယ္။
သာသနာ့ေဘာင္ေရာက္လို႔ သာသနာ့အလုပ္ေတြ လုပ္လာရတာ ျပန္လည္ေျပာဆို
ဆံုးမခြင့္ရလာတာေတြဟာ ဒီအဆံုးအမေတြရခဲ့လို႔ေပါ့။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးေတြ
ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္လာတာဟာ သတၱ၀ါတို႕ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ပါပဲတဲ့။ အစကေတာ့
နားမလည္ခဲ့ဘူး...။ ခု တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သိလာရတာက ...ေအာ္ ဘုရားရွင္ေတြသာ မပြင့္
ေပၚရင္ ဒါကေတာ့ ကုသိုလ္ ဒါကေတာ့ အကုသိုလ္လို႔ လူေတြမသိၾကဘူးေလ။ မသိေတာ့
ျပဳလုပ္၊ ျပဳလုပ္ေတာ့ ရရွိတဲ့ ....။ ျပဳလုပ္တာက ေကာင္းတာေတြေရာ မေကာင္းတာေတြ
ေရာ ရရွိျပန္ေတာ့လည္း ကုိယ္ျပဳခဲ့တဲ့အတိုင္း ရရွိမွာေလ....။ ဒီေတာ့ ေကာင္းတာမေကာင္း
တာသိျပီး...ဘုရားရွင္ အဆံုးအမတိုင္း မေကာင္းမႈဆိုေရွာင္၊ ေကာင္းမႈကိုေဆာင္၊ ျဖဴေအာင္
စိတ္ကေလးထား...။ ဒါဟာ ဘုရားရွင္မ်ားပြင့္ေပၚမွသိခြင့္ရတာေလ..။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္
ျမတ္ၾကီး ပါရမီေတြျဖည့္က်င့္လို႔ ဒီလိုခက္ခဲနက္နဲ သေဘာတရားအရွိအမွန္ကုိ တရားသေဘာ
အသိဥာဏ္နဲ႔ ထိုးထြင္းသိခဲ့လို႔ တို႔တေတြသိရပါလားလုိ႔ ဘုရားပိုၾကည္ညိဳတတ္လာတယ္။
ေလာကၾကီးထဲမွာ တရားဆိုတာ ရွိျပီးသားပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ထိုးထြင္းသိတတ္တဲ့
အသိဥာဏ္က်ေတာ့ ကိုယ့္မွာမရွိၾကဘူးေလ။ ဘုရားရွင္က အဲ့ဒီ ထုိးထြင္းသိတဲ့ဥာဏ္ကုိ
ပိုင္ဆိုင္ျပီး ေလာကသားေတြကို ျပန္ေဟာေျပာေပးခဲ့လို႔ တို႔တေတြမွာ သုတမယဥာဏ္တို႕
ရရွိလာတာေပါ့။ ေလာကၾကီးမွာ တရားရွိမရွိ ...။ ရွိတာေပါ့ ေရွးကသူေတာ္ေကာင္းေတြဟာ
သစ္ရြက္ကေလး ေၾကြက်တာျမင္ျပီးေတာ့လည္း ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ အေၾကြကို ျပန္ျမင္ၾကတယ္။
ဒါဟာ ေလာကကေျပာျပတဲ့ တရားကို ၾကည့္ျမင္တတ္တာေပါ့။ ၾကည့္ရံုမကပဲ ျမင္ပါျမင္ၾက
တာ။ ၾကည့္ေနရံုးကေတာ့ တျခားေသာ တိရိစၦာန္ေတြလည္း ၾကည့္တတ္တာေပါ့။ ျမင္ၾကရ
မွာပါ။ တရားကုိ ၾကည့္လို႔ ျမင္၊ ျမင္လို႔ က်င့္တဲ့သူအတြက္ တရားဆိုတာ ခ်မ္းသာပါပဲ။
ဘုရားရွင္ ပြင့္ေပၚလာတဲ့အခါမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ သားေတာ္ရဟန္းေတာ္ေတြလည္း
ပြင့္ေပၚလာၾကတယ္။ အိမ္ယာတည္ေထာင္လူ႔ေဘာင္ကေန အိမ္ယာမေထာင္ ရဟန္း
ေဘာင္၀င္ျပီး တရားဓမၼေတြကို သင္အံ့ေလ့က်က္ အားထုတ္ၾကတယ္။ အားထုတ္တဲ့
အတိုင္း တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ပါရမီအဆင့္ဆင့္ ရင့္သထက္ရင့္ျပီး အာသေ၀ါကုန္ခန္း ရဟႏၱာ
ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ သာသနာေတာ္ၾကီးမွာ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ အက်င့္ျမတ္ကုိက်င့္
ေနတဲ့သူေတြ ရွိေနသေရြ႕ ငါဘုရားသာသနာ မကြယ္ဘူးလို႔ သံဃာကုိယံုလို႔ ျမတ္စြာ
ဘုရားရွင္က ရဲရဲေတာက္မိန္႔ခဲ့တာေပါ့........။ ဒီသံဃာေတာ္ေတြမွာ ဂုတ္ဆိုတာ ရွိပါ
တယ္။ အလွဴခံထိုက္တဲ့ဂုဏ္ေတြ ထို ဂုဏ္မ်ားအာရံုျပဳ လွဴတန္းေနသူေတြအတြက္
သံဃာေတာ္သည္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈဆိုတဲ့ မ်ိဳးေစ့စိုက္ပ်ိဳးရာ လယ္ယာေျမေကာင္း
ၾကီးပဲလို႔ ဘုရားျမတ္စြာက မိန္႔ခဲ့တာပါ။
ဒါေတြဟာ စာေပေတြဖတ္မွတ္လုိ႔သိခဲ့ရတာေတြရယ္ပါ။ စာေပေတြထဲမွာ
တိုက္ရိုက္ျပခဲ့တယ္။ တိုက္ရိုက္မျပထားတာေတြကို အ႒ကထာဆရာၾကီးက ထပ္
ရွင္းျပခဲ့တယ္။ ေအာ္ ဗုဒၶစာေပေတြကို ဖတ္ရႈရင္း ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရဲ႕
တန္ဖိုးအႏွစ္သိေလ အမွန္တိုးခ်စ္မိေလပါလားကြယ္.........................။
တန္ဖိုးသိသူသာ တန္ဖိုးရွိတာကုိ တန္ဖိုးထားတတ္တာပါ..................။
ေမာင္ပညာ ( ေကတုမတီ )
No comments:
Post a Comment