Wednesday, November 2, 2011
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ပါ
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တိပိဋကဆရာေတာ္မ်ား ေပၚထြန္းထြက္ေပၚခဲ့သည္မွာ ၁၂ ပါးပင္ရွိခဲ့ပါပီ။
ယခု ၁၂ ပါးေျမာက္ တိပိဋကဓရ တိပိဋကေကာ၀ိဓ ဆရာေတာ္သည္ကား စစ္ကိုင္းျမိဳ႕သုေဗာဓာရံု
ေက်ာင္းတိုက္မွ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုဆရာေတာ္ဘုရားအား ဂုဏ္ျပဳပူေဇာ္ပြဲ အခမ္းအနားကို ေမွာ္ဘီျမိဳ႕
ေအာက္၀ါးနက္ေခ်ာင္းေက်းရြာမွာ တည္ရွိတဲ့ ဓမၼဒူတေဇတ၀န္ေတာရ ေက်ာင္းတုိက္ၾကီးအတြင္းမွာ
ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ထိုအခါမွ ဆရာေတာ္က ေက်ာင္းရွိသံဃာေတာ္မ်ားကို ၾသ၀ါဒစကားေလးတစ္ပုဒ္
ခ်ီးျမင့္ခဲ့ပါတယ္။
အရွင္ဘုရားတို႕ သာသနာေတာ္မွာ အက်ိဳးရွိစြာေနမယ္ထိုင္ႏိုင္ဖို႕ တပည့္ေတာ္ စကားေလးတစ္ခြန္းလက္ေဆာင္ပါးခဲ့ပါ့မယ္။ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ၾကပါဘုရား။ မိမိတို႕ ေလွ်ာက္
လွမ္းေနတဲ့ သာသနာေတာ္ၾကီးအထဲမွာ ထိုင္မေနဘဲ ဘယ္အထိေရာက္ေအာင္ေလွ်ာက္မယ္
ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ၾကပါ။ လမ္းေလွ်ာက္ေနသူဟာ သူေရာက္ခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္
ကို တစ္ေန႕ေန႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေရာက္မွာပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေတာ့ ဘယ္တူပါ့မလဲ
တစ္ခ်ိဳ႕က ကံ၊ဥာဏ္၊၀ီရိယ အားလံုးသာတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ကံပဲသာတယ္။ တစ္ခ်ိဳက ဥာဏ္ပဲသာ
တယ္။ က်န္တာေတြ ၾကိဳးစားမွရတယ္။ အဲ တပည့္ေတာ္တို႕ဘာလုပ္ရမလဲဆိုရင္ ငါဒီေလာက္ဆို
ေတာ္ပါပီဆိုျပီး ရပ္မေနဘဲ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ၾကရမွာပါ။ ခု တပည့္ေတာ္ဆို ဥာဏ္သိပ္ေကာင္း
တာမဟုတ္ပါဘူး သာမာန္ေလာက္ပါပဲ။ တပည့္ေတာ္ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့လို႕ ခုလိုေအာင္ျမင္
ခဲ့တာ တပည့္ေတာ္ေရာက္ခ်င္တဲ့ေနရာေရာက္ရွိခဲ့တာပါ။ အာလံုးေသာ ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္
ေတြလည္းပဲ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ၾကပါ။ ေလွ်ာက္လွမ္းေနသူဟာ ခရီးဆံုးကို ေရာက္ၾကရမွာပါပဲ
တပည့္ေတာ္လည္းပဲ ဆက္ေလွ်ာက္ေနရအံုးမွာပါပဲ။ သာသနာမွာ လုပ္စရာေတြက အမ်ားၾကီး
ရယ္ပါ။ ဘာမွ အားေလ်ာ့စရာမရွိပါဘူး။ ကိုယ္က တတ္ႏိုင္တဲ့ေနရာ ထမ္းႏိုင္တဲ့ေနရာကေန
ထမ္းေဆာင္ေနဖို႔ပါပဲ။ ကုိယ္လုပ္ႏိုင္ရဲ႕သားနဲ႔ အားေလွ်ာ့တာမ်ိဳး ဆက္မေလွ်ာက္ေတာ့တာမ်ိဳး
မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ္က အျမဲလမ္းဆက္ေလွ်ာက္ေနရင္ လုပ္စရာဆိုတာ ရွိျပီးသားပါလို႔
ေျပာျပရင္းတပည့္ေတာ္ရဲ႕ ၾသ၀ါဒ ကထာကို နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္ ဘုရား။
သာဓု .......... သာဓု................သာဓု။
ထိုေန႕က အဖ်ားေတြတက္ေနတဲ့ စာေရးသူဟာ တိပိဋက ဆရာေတာ္ရဲ႕ လမ္းဆက္
ေလွ်ာက္ပါကို နားေထာင္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ အားအင္ေတြျပည့္၀ခဲ့ပါတယ္။ လူတိုင္းမွာ ရည္
မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ဆုိတာ ရွိျပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ ထိုရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ ေရာက္ျပီးရင္ ထိုင္
ေနတတ္ၾကတယ္။ ရည္မွန္းထားတာေတာ့ရွိတာေပါ့။ ကိုယ္ရည္မွန္းထားတာသည္ ဘ၀အတြက္
ျပီးျပည့္စံုေသာ ပန္းတိုင္မ်ိဳးေရာျဖစ္ရဲ႕လား။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးဟာ ဘုရားအျဖစ္ကို
ေရာက္ေတာ္မူျပီး ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူတဲ့အထိ ၄၅၀ါ ကာလပတ္လံုး သာသနာေတာ္ၾကီးကို စည္
ပင္တိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ေၾကာင့္ၾကမဲ့ ေနေတာ္မမူခဲ့ပါဘူး။ ထိုင္ေနခဲ့
တာမ်ိဳးမရွိခဲ့ပါဘူး။ ပန္းတုိင္ဆိုတဲ့ နိဗၺာန္ၾကီးကို ရရွိျပီးျဖစ္ေပမယ့္။ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ေနခဲ့ပါ
တယ္။ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္လို႔ အမည္ခံထားတဲ့ သူေတြေရာ ရွင္၊
ရဟန္းေတြပါ အားက်စရာ အတုယူရမွာပါ။ ခုေတာ့ သာသနာ့၀န္ထမ္းရွင္၊ ရဟန္းေတြ ဘက္
ကလည္း ေတာ္ျပီ ဓမၼစရိယ ေအာင္၊ လူေတြဘက္ကလည္း ေတာ္ပီ ေသာတာပန္ေလာက္ဆို
ေအာ္ ေသာတာပန္ ျဖစ္ေတာ္ျပီ ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ဟာ အထက္အထက္ မဂ္၊ ဥာဏ္ ေတြနဲ႔
ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္ေတာ့သလိုျဖစ္သြားတယ္။ တကယ့္ နိဗၺာန္ၾကီးနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္သလိုမ်ိဳးျဖစ္
သြားပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္ရမွာကို ၾကိဳးစားမႈမရွိေတာ့ဘဲ ဘာျဖစ္ရင္ေတာ့ ေတာ္ပါပီ ဆိုတဲ့
စိတ္ဓာတ္ဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တပည့္လို႔ ေျပာရမွာေတာင္ မေျပာ၀ံ့ပါဘူး။ ဖ်ားေနေပမယ့္
ဒီစာေလးေရးမိခဲ့တယ္ အဲ့ဒီေန႕ကေပါ့...........။
ေအာ္ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔ တိုက္တြန္းရမွာ လက္ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔ တဲြေခၚရမွာ
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔ ဆဲြေခၚရမွာပါလားလို႔ အေတြးေလးလည္း ၀င္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ဒီစာေလးကို ဖတ္မိတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း အေပါင္းတို႕ ရဟႏၱာျဖစ္ေလာက္တဲ့ ကံေတြပါ
လာပါသားနဲ႔ ေသာတာပန္ေလာက္ေတာ္ပါပီဆိုတဲ့စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးမထားရွိပဲ လမ္းဆက္
ေလွ်ာက္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးသား ထားရွိၾကပါလို႔တိုက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။
ေမာင္ပညာ ( ေကတုမတီ )
No comments:
Post a Comment