Tuesday, November 24, 2009
မာန တံခြန္
ဘယ္သူကေတာ့ နိမ့္နိမ့္ပဲလႊင့္တင္ထားတယ္၊ဘယ္သူက တင္သင့္လို႔တင္ထားတာ ဘယ္သူကေတာ့ မတင္သင့္ပဲ တင္ထားတာ ဆိုၿပီး သံုးသပ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ တံခြန္အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြရွိတဲ့အနက္က အရွင္၀ိမလေကာ႑ညမေထရ္ အမိန္႔ရွိသြားတဲ့ မာန အေၾကာင္းကို ေလ့လာသင့္ပါတယ္။
မာနဆိုတာ စိတ္ကတက္မွဳတစ္မ်ိဳးပါ။
အဘိဓမၼာဆိုင္ရာစာေပမွာေတာ့ မိမိကိုယ္ကို ငါသာလွ်င္ျမတ္၏ဟူ၍ မွန္္ကင္းကဲ့သို႔ ေထာင္လႊားျခင္း လကၡဏာရွိေသာ မာနေစတသိက္ လို႔ ျပန္ဆိုထားပါ တယ္။ တကယ္ျမတ္တာ မျမတ္တာ၊တကယ္ရွိတာ မရွိတာနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ေထာင္လႊားတဲ့စိတ္၊ကေျမာက္တဲ့ စိတ္၊ ေမာက္မာတဲ့စိတ္ ျဖစ္ေပၚရင္ မာနျဖစ္တာပါပဲ။ ငါတို႔ကေတာ့ မာနမ၇ွိဘူးလို႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာဆိုႏိုင္ဖို႔ သိပ္ကို ခဲယဥ္းပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ဆယ္ ျဖစ္ေပၚမေနေပမယ့္ မရွိိတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
လူတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္ ငါ့ကို ဘယ္သူမွ လာေျမွာက္လို႔ မရဘူး၊ငါက ေျမွာက္တိုင္း ေျမာက္တတ္တဲ့ လူ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေၾကြးေၾကာ္ေနတဲ့သူပါ။ လူေတာ္ မိမိသည္ ေမာက္မာ ေထာင္လႊားတတ္သည့္ မာနတံခြန္ကို အၿပီးတုိင္ ခ်ၿပီး ႐ုပ္သိမ္းၿပီး ျဖစ္ပါသည္
အမွဳမဲ့ အမွတ္မဲ့ မေနပဲ ပတ္၀န္းက်င္ကို သတိထားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ မာနတံခြန္ေတြ တလူလူလြင့္ ေနတာကိုလည္း ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ေလာဘတံခြန္ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခတ္ၿပီး လြင့္ေနတာကိုလည္း ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ေဒါသတံခြန္ေတြ တေထာင္ေထာင္တက္ၿပီး လြင့္ေနတာကို လည္း ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။
တင္သင့္လို႔ တင္ထားတဲ့ တံခြန္ေတြေရာ မတင္ သင့္ပဲ တင္ထားတဲ့ တံခြန္ေတြကိုေရာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။
ျမင့္ျမင့္လႊင့္တင္ထားတဲ့ တံခြန္ေတြကိုေရာ နိမ့္နိမ့္ လႊင့္တင္ထားတဲ့ တံခြန္ေတြကိုေရာ ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ တင္ထားတဲ့တံခြန္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ႏွိဳင္းယွဥ္ေလ့လာ အကဲခတ္ႏိုင္ပါေသး တယ္။ ဘယ္သူက တံခြန္ကို ျမင့္ျမင့္လႊင့္တင္ထားၿပီး ေတာ္မ်ားမ်ား သြားၿပီး ေျမွာက္ၾကည့္ၾကပါတယ္။ မရ ပါဘူး။“မင္းတို႔ အပိုေတြ လာေျပာမေနနဲ႔ သြား သြား”လို႔ ႏွင္ထုတ္ခံရတဲ့လူေတြပဲ မ်ားပါတယ္။တစ္ေန႔မွာ လူ တစ္ေယာက္ေရာက္လာပါတယ္။ေရာက္လာၿပီး အဲဒီ အေျမွာက္ မႀကိဳက္ပါဘူးဆိုတဲ့ လူကို ေျပာပါတယ္ “ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အရပ္တကာ လွည့္ၿပီး လူေတြကို ေျမွာက္စားေနတဲ့လူပါ၊ ဆရာႀကီးသတင္းကိုၾကားလို႔ လာခဲ့တာ၊“အေျမွာက္မႀကိဳက္တဲ့လူဆိုတာမရွိိဘူး၊ငါရေအာင္ ေျမွာက္မယ္”ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ႀကီးၿပီး လာခဲ့ မိတာျဖစ္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ဆရာႀကီးကိုလည္းေတြ႔ေရာ “ဆရာႀကီးရဲ့ ႐ုပ္ရည္ဟာ အေျမွာက္ႀကိဳက္တဲ့ ႐ုပ္ရည္ မဟုတ္ဘူး။ ငါ တစ္ေနကုန္ထုိင္ေျမွာက္ေနလည္း ေမာ႐ံု အခ်ိန္ကုန္႐ံုပဲ ရွိလိမ့္မယ္၊ ဆရာႀကီးကေတာ့ ေျမာက္မွာ မဟုတ္ဘူး” ဆိုတာ သိလိုက္ရပါတယ္”လို႔လည္း ေျပာ လုိက္ေရာ-
“ေအး မင္းကမွ အမွန္အတိုင္းသိၿပီး အခ်ိန္ကုန္ မခံဘူး ၊ လူေတြက မင္းလို မသိၾကဘူးကြ”လို႔ ၀မ္းသာ အားရ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။အဲဒီေတာ့ လာေျမာက္တဲ့လူက “ကြၽန္ေတာ့ကို ေရေလးတစ္ခြက္ေလာက္ တိုက္ပါခင္ဗ်ာ” လို႔ေျပာေတာ့ “ဟုတ္္သားပဲ ငါ ေမ့ေနလိုက္တာ ဧည့္သည္ကို ဘာမွ ဧည့္မခံရေသးဘူး”ဆိုၿပီး ရွိသမွ် မုန္႔ေတြခ်ေကြၽးေတာ့တာပဲ။အဲဒီေတာ့ လာေျမွာက္တဲ့လူက ခ်ေကြၽးတဲ့မုန္႔ေတြကို တ၀တၿပဲစားေနရင္း စိတ္ထဲက မွတ္ခ်က္ျပဳလိုက္ပါေတာ့တယ္ “ဒါလား အေျမွာက္ မႀကိဳက္တဲ့လူ”
တစ္ခ်ိဳ႕မာနဟာ သိသာေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕မာနက် ေတာ့ အသိသာပါဘူး။
မာန (၉)မ်ိဳးရွိပါတယ္။
ထိပ္တန္းပုဂၢိဳလ္ေတြမွာျဖစ္တဲ့ မာန (၃)မ်ိဳး
လူလတ္တန္းစားေတြမွာျဖစ္တဲ့ မာန (၃)မ်ိဳး
ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြမွာျဖစ္တဲ့ မာန (၃)မ်ိဳး ေတြျဖစ္ပါတယ္။
ထိပ္တန္းပုဂၢိဳလ္ေတြဆိုတာ ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႕ ရွင္ဘုရင္(မင္း)မ်ားလို႔ စာမွာဆိုထားပါတယ္။
ရဟန္းေတာ္ေတြမွာဆိုရင္ “ငါ့လို သီလရွိတဲ့ ရဟန္းဘယ္မွာရွိမလဲ ၊ ငါ့လို ဘုန္းႀကီးတဲ့ရဟန္းဘယ္မွာ ရွိမလဲ ၊ ငါ့လို စာတတ္တဲ့ရဟန္း ဘယ္မွာရွိမလဲ ၊ ရဟန္း ခ်င္းတူေပမယ့္ ငါက တျခားရဟန္းေတြထက္သာတယ္”လို႔ ဖစ္တဲ့ မာနဟာ အထက္မာနျဖစ္ပါတယ္။
ရွင္ဘုရင္(မင္း)ေတြမွာ “ဘုရင္ခ်င္းတူရင္ ငါက သာတယ္ ၊ ငါက ဘုရင္မ်ိဳး႐ိုးက ဆင္းသက္လာတာ၊ တိုင္းျပည္အေနအထား ဘ႑ာေငြအေနအထား စားနပ္ ရိကၡာအေနအထား ဘယ္ဘုရင္မွ ငါ့ကို မယွဥ္ႏိုင္ဘူး၊ ငါဟာ ဘုရင္ထက္က ဘုရင္ပဲ”လို႔ ျဖစ္တဲ့ မာနဟာ အထက္မာန ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေတြက အထက္လူေတြရဲ့ အထက္မာနေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလို ထိပ္တန္းပုဂၢိဳလ္ေတြမွာပဲ “သူလည္း ရဟန္း၊ငါလည္း ရဟန္းပဲ၊သူလည္း ဒကာေတြလွဴတဲ့ ဆြမ္းကိုစားေနသလို ငါလည္း ဒကာေတြလွဴတဲ့ ဆြမ္းကို စားေနတာပဲ၊ သူလည္း သိမ္၀င္ၿပီး ကမၼ၀ါဖတ္လို႔ ရဟန္း ျဖစ္လာရသလို ၊ ငါလည္း သိမ္၀င္ၿပီး ကမၼ၀ါဖတ္ခဲ့လို႔ ရဟန္း ျဖစ္လာတာပဲ၊ သူလည္း ျမတ္စြာဘုရား တပည့္ ျဖစ္သလို ငါလည္း ျမတ္စြာဘုရားတပည့္ပဲ၊ ဘာမွ မထူးပဲ ထူးေအာင္ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတယ္၊”လို႔ ျဖစ္တဲ့ ရဟန္းေတြရဲ့ မာနဟာ အလတ္(အတူ)မာနျဖစ္ပါတယ္။
“သူလည္း ဘုရင္ ç ငါလည္း ဘုရင္ ၊ သူလည္း သူ႔ႏိုင္ငံမွာ အာဏာရွိသလို ငါလည္း ငါ့ႏိုင္ငံမွာ အာဏာရွိ တာပဲ၊ သူလည္း သူ႔နန္းေတာ္မွာ ေန၊ ငါလည္း ငါ့နန္းေတာ္ မွာ ေန ၊ ဘာထူးလဲ ဘာမွ မထူးဘူး”ဆိုၿပီး ျဖစ္တတ္တဲ့ ဘုရင္ေတြရဲ့ မာနဟာလည္း အလတ္(အတူ)မာန ျဖစ္ပါ တယ္။
ဒါေတြဟာ အထက္လူေတြရဲ့ အလတ္မာနေတြပါ
အဲဒီလို ထိပ္တန္းပုဂၢိဳလ္ေတြမွာပဲ “သူ႔ေလာက္ ဘုန္းမႀကီးေပမယ့္ ငါလည္းရဟန္းပါပဲ၊ သူ႔ေလာက္ ဒကာ ဒကာမ မေတာင့္ေပမယ့္ ငါလည္း ရဟန္းပါပဲ၊ သူ႔လို ဘြဲ႕ေတြ ဘာေတြ မရေပမယ့္ ရဟန္းဟာ ရဟန္းပါပဲ၊ သူ႔ေလာက္ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းမွာ မေနရေပမယ့္ ငါ့မွာ ရဟန္းဆိုတဲ့ သိကၡာေတာ့ရွိပါေသးတယ္။”ဆိုၿပီး ရဟန္းေတာ္ေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့မာနဟာ အထက္တန္း စားပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ့ ေအာက္ေျခမာနျဖစ္ပါတယ္။
“ဘုရင္ခ်င္းယွဥ္လိုက္ရင္ ငါက ငမြဲဘုရင္ပဲ၊ တိုင္းျပည္ အက်ယ္အ၀န္းေရာ၊ဘ႑ာေငြေၾကးေရာ၊ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္း အခြင့္အလမ္းေရာ အစစအရာရာ မယွဥ္ သာဘူး၊ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရင္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ဟိတ္ကေတာ့ အျပည့္အ၀ ငါ့မွာရွိတာပဲ”ဆိုၿပီး ဘုရင္ေတြမွာ ျဖစ္တတ္ တဲ့ မာနဟာ အထက္တန္းစား ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ့ ေအာက္ေျခ မာနျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေတြဟာ အထက္တန္းလူေတြရဲ့ ေအာက္ေျခ မာနေတြျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အထက္တန္းစားလူေတြမွာ
၁။ အထက္တန္းမာန
၂။ အလတ္တန္း(တန္းတူ)မာန
၃။ ေအာက္တန္းမာန
လို႔ သံုးမ်ိဳးခြဲျခားလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္မ်ိဳးက လူလတ္တန္းစားေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့မာနေတြပါ။
လူလတ္တန္းစားဆိုတာ မ်ားျပားပါတယ္။ ထိပ္တန္းပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႕ ေအာက္တန္းလူေတြကလြဲရင္ အလတ္တန္းစားလို႔ သတ္မွတ္ရမွာပါ။ေျပာရမယ္ဆိုရင္ မွဴးၾကီး မတ္ႀကီးေတြ၊ သူေဌးသူၾကြ“မွဴးမတ္ခ်င္းတူေပမယ့္ ငါကသာတယ္၊ ငါနဲ႔ တူတယ္ဆိုတဲ့ မွဴးမတ္မရွိဘူး၊ ငါက အေတြးအေခၚေကာင္း တယ္၊ငါက ရဲရဲရင့္ရင့္ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆံုးျဖတ္တတ္ တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အခက္အခဲႀကံဳတိုင္း ဘုရင္က ငါနဲ႔ပဲ တိုင္ပင္တယ္၊ ငါ့ကို ဘုရင္က အထူးအေရးေပးတယ္၊ငါက သိပ္ေတာ္တဲ့ အမတ္ေပါ့။”လို႔ျဖစ္တဲ့ မွဴးမတ္ေတြျဖစ္တတ္ တဲ့ မာန-
“ရာထူးခ်င္းတူတဲ့အထဲမွာေတာ့ ငါနဲ႔ ယွဥ္ႏိုင္တဲ့ လူမရွိဘူး၊သူတို႔က အကပ္ေကာင္းလို႔ ရာထူးရတာ၊ တကယ္ေတာ့ ဒီရာထူးနဲ႔ တန္တာမဟုတ္ဘူး၊ငါကေတာ့ ပင္ကိုယ္အစြမ္းအစနဲ႔တက္လာရတာ၊ဒါေၾကာင့္ငါ့ကို မယွဥ္ရဲၾကတာေပါ့၊အထက္ကလည္း ငါတင္ျပတာဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာမထားဘူူး၊ ဒါဟာ ငါေတာ္လို႔ေပါ့။”လို႔ျဖစ္တဲ့ အရာရွိေတြျဖစ္တတ္တဲ့မာန-
“လုပ္ငန္းရွင္ေတြထဲမွာေတာ့ ငါက သူတို႔ထက္ လုပ္ငန္းကိစၥအေတြ႔အႀကံဳရွိတယ္၊ အရင္းအႏွီးလည္း ပိုမ်ား တယ္၊လုပ္ငန္းလည္း ပိုၿပီး ႀကီးက်ယ္တယ္၊ဒါေၾကာင့္ ငါက လက္မေထာင္ႏိုင္တာေပါ့။”လို႔ ျဖစ္တဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြ ျဖစ္တတ္တဲ့မာန ေတြဟာ အလတ္တန္းစားထဲက အထက္တန္းမာနေတြျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလိုပါပဲ အလတ္တန္းစား လူအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြက သူလိုအတန္းအစားထဲမွာေတာ့ သူသာလ်င္ေတာ္တယ္၊ သူသာလ်င္ အကြက္ျမင္တယ္၊သူသာလ်င္ ေထာင့္ေစ့တယ္ သူသာလ်င္ ပါးရည္နပ္ရည္ရွိတယ္-လို႔ ထားတဲ့ မာနအမ်ိဳး အစားေတြဟာ အလတ္တန္းစားထဲက အထက္တန္းမာန ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။
“သူလည္း အမတ္ ငါလည္းအမတ္၊ သူရတဲ့ လခရိကၡာ ငါရတဲ့လခရိကၡာ အတူတူပဲ၊သူ႔ကိုေပးထားတဲ့ အေဆာင္အေယာင္ ငါ့ကိုေပးထားတဲ့ အေဆာင္အေယာင္ လည္း အတူတူပဲ၊အတူတူနဲ႔ အႏူႏူ ငါ့ကို လာေက်ာလို႔ ဘယ္ရမလဲ”လို႔ မွဴးမတ္ေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့မာန-
“သူလည္း ၫႊန္ခ်ဳပ္၊ငါလည္း ၫႊန္ခ်ဳပ္၊သူလည္း သူ႔ဌာနမွာ အႀကီးအကဲ၊ ငါလည္း ငါ့ဌာနမွာ အႀကီးအကဲ၊ သူလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ကေပးတဲ့ လစာ၊တုိက္တာ၊ကား ေတြကို ရထားသလို ငါလည္း ရထားတာပဲ၊သူလက္မ ေထာင္ႏိုင္သလုိ ငါလည္း လက္မေထာင္ႏိုင္တာပဲ”လို႔ ဌာနအႀကီးအကဲေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ မာန-“သူလည္း ကုမၸဏီဥကၠ႒၊ငါလည္း ကုမၸဏီ ဥကၠ႒၊ သူလည္း သူ႔ကုမၸဏီမွာ ၾသဇာရွိသလို ငါလည္း ငါ့ကုမၸဏီမွာ ၾသဇာရွိတာပဲ၊ သူ႔မွာ ကိုယ္ပိုင္ကားရွိသလို ငါ့မွာလည္း ကိုယ္ပိုင္ကားရွိတာပဲ၊ဘာထူးလဲ ဒါမ်ား ငါက သူ႔ကို ေလးစားေနရမွာလား”လို႔ ဥကၠ႒ေတြမွာ ျဖစ္တတ္ တဲ့ မာန-
“ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ရပ္တာခ်င္းအတူတူပဲ ဘာမွ လာၾကြားစရာမလိုဘူး၊သူစားသလုိ ငါလည္း စားႏိုင္ တာပဲ၊သူသံုးသလုိ ငါလည္း သံုးႏိုင္တာပဲ”လို႔ အလႊာအသီး သီးက လူေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ မာန ၊ ဒီမာနေတြဟာ အလတ္တန္းစား အလတ္တန္း(တန္းတူ)မာနေတြျဖစ္ ပါတယ္။
“အမတ္ခ်င္းယွဥ္လုိက္ရင္ ငါကေနာက္ေကါက္ ပဲ၊အေဆာင္အေယာင္ခ်င္း တူတာေတာင္မွ ငါရတဲ့ အေဆာင္အေယာင္ေတြက ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း ခပ္ည့ံညံ့ေတြ ျဖစ္ေနတယ္၊ ေနရာရျပန္ေတာ့လည္း အစြန္အဖ်ားမွာပဲ ရတယ္၊ဒါေပမယ့္ ငါမွာလည္း အမတ္ဆိုတဲ့ အရွိန္အ၀ါ ေတာ့ရွိပါတယ္။”လို႔ အမတ္ေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့မာန-
“ကုန္သည္ခ်င္းတူေပမယ့္ ငါက အရင္းအႏွွီး နည္းတယ္၊ေဖာက္သည္လည္း နည္းတယ္၊ ေငြလည္ပတ္မွဳဴ က သိပ္အဆင္မေျပဘူး၊ကုန္၀ယ္ေတာ့လည္း အမ်ားႀကီး မ၀ယ္ႏိုင္ဘူး၊ဒါေပမယ့္ အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္တတ္လို႔ ငါလည္း ကုန္သည္စာရင္းထဲမွာ ပါေသးတယ္”လုိ႔ ကုန္သည္တစ္ေယာက္မွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ မာန-
“သူမ်ားကုမၸဏီလို မႀကီးက်ယ္ေပမယ့္ ငါ့ကုမၸဏီမွာေတာ့ ငါက ဥကၠ႒ပဲ၊ ငါ့ကုမၸဏီက အေၾကြးပဲ ထူထူ၊ အျမတ္ေငြပဲ နည္းနည္း၊ လုပ္ငန္းေတြပဲ ရပ္ရပ္၊ ငါ့မွာ ကုမၸဏီဥကၠ႒ဆိုတဲ့ ရာထူးကရွိေနတာပဲ၊ဥကၠ႒ဆိုတဲ့ ရာထူးဆိုတာ နည္းတာမွတ္လို႔”ဆိုၿပီး ဥကၠ႒ေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ မာန၊ ဒီမာနေတြဟာ အလတ္တန္းစားေတြထဲ က ေအာက္တန္း(အညံ့စား)မာနေတြျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အလတ္တန္းစားလူေတြမွာ
၁။ အထက္တန္းမာန
၂။ အလတ္တန္း(တန္းတူ)မာန
၃။ ေအာက္တန္းမာန
လို႔ သံုးမ်ိဳးကြဲသြားတာျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္မ်ိဳးက ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြ မွာ ျဖစ္တတ္တဲ့မာနေတြပါ။
ေအာက္ေျခလူတန္းစားအုပ္စုခြဲတဲ့အခါမွာ အခိုင္း အေစကြၽန္ေတြ၊ေန႔စား အလုပ္သမားေတြ၊ေတာင္းရမ္း စားေသာက္တဲ့သူေတြ၊အမ်ားမလုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနရတဲ့လူေတြ၊အာဏာပါးကြက္သားေတြ၊ႏြားသတ္ ၀က္သတ္သမားေတြကို ထည့္ရမွာပါ။
“ငါတို႔က ကြၽန္ဆိုေပမယ့္ ေပါက္ကရကြၽန္ မဟုတ္ဘူး၊ မ်ိဳးနဲ႔ ႐ိုးနဲ႔ ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ကြၽန္ေတြ၊ ငါတို႔ကို ဒိျပင္ကြၽန္ေတြနဲ႕ လာမႏွိဳင္းနဲ႔၊လံုး၀ လက္မခံဘူး”လို႔ ကြၽန္ေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ မာန-
“ေန႔စားအလုပ္သမားဆိုၿပီး လာမႏွိမ္နဲ႔၊မရဘူး၊ ကိုယ္က သူ႔လိုအပ္ခ်က္ကို လုပ္ကိုင္ေပးလို႔ သူကလည္း ကိုယ့္ကို ၀န္ေဆာင္ခ ျပန္ေပးတာ၊ငါတို႔ကလည္း ၿပီးၿပီးေရာ လုပ္တာမဟုတ္ဘူး၊ေပးရတဲ့ေငြနဲ႔ ထိုက္တန္ေအာင္ လုပ္ေပးတယ္၊တျခားေန႔စားအလုပ္သမားေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး မေျပာနဲ႔၊အတူဘူး၊မတန္ဘူးထင္ရင္ မေပးနဲ႔၊ခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲ” လို႔ ေန႔စားအလုပ္သမားေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ မာန
“ေတာင္းစားတယ္ဆိုၿပီး အထင္မေသးပါနဲ႕၊မရွိလုိ႔ ေတာင္းစားတာမဟုတ္ပါဘူး၊မ်ိဳး႐ိုးရွိလို႔ ေတာင္းစား ရတာပါ၊ အမ်ိဳးဂုဏ္ကို ေစာင့္ေရွာက္တဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါ တယ္၊တျခားေတာင္းစားတဲ့သူေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး မေျပာပါနဲ႔၊ မေပးခ်င္ေန ရပါတယ္၊ေတာင္းစားတဲ့သူမွာလည္း မာနရွိ ပါတယ္၊”လို႔ ေတာင္းစားသူေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့မာန အဲဒီ လိုမာနမ်ိဳးေတြဟာ ေအာက္ေျခလူတန္းစားရဲ့ အထက္မာန ေတြျဖစ္ပါတယ္။
“ကြၽန္ဆိုမွေတာ့ ကြၽန္ပဲေပါ့ ၊ မ်ိဳး႐ိုးေတြဘာေတြ လာေျပာမေနနဲ႕၊လက္ရွိအေျခအေနက သူလည္းကြၽန္၊ ကိုယ္လည္းကြၽန္၊ဘာမွမထူးဘူး၊ဘိန္း႐ွဴတာခ်င္းအတူတူ တစ္လံုးပို႐ွဴခ်င္လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ”လို႔ ကြၽန္ေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ မာန
“သူလည္း တစ္ေန႔လုပ္မွ တစ္ေန႔စား၊ကိုယ္ လည္း တစ္ေန႔လုပ္မွ တစ္ေန႔စားရတာ၊သူက ငါ့ထက္ ဘာေတြမ်ား သာေနလို႔လဲ၊ငါးပိရည္ စားရတာခ်င္းအတူတူ သူစားတဲ့ငါးပိရည္က ဘယ္ကလာတဲ့ငါးပိရည္မို႔လဲ၊ ပါးစပ္ကေတာ့ ငါလည္း ေျပာတတ္တာေပါ့” လို႔ ေန႔စား အလုပ္သမားေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ မာန
“ေတာင္းစားသူအခ်င္းခ်င္း ခြက္ေစာင္္းခုတ္ တယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ မေကာင္းဘူး၊ ေတာင္းစားတဲ့ သူအခ်င္းခ်င္း သူကပဲ သာသေလး ဘာေလးနဲ႕၊မခံခ်င္ စရာေကာင္းလိုက္တာ၊ဘာ့ေၾကာင့္ပဲေတာင္းစားေတာင္းစား အတူတူပဲေပါ့”လုိ႔ ေတာင္းစားသူေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ မာန အဲဒီလို မာနမ်ိဳးေတြဟာ ေအာက္ေျခလူမ်ားရဲ့ အလတ္ (အတူ)မာနေတြျဖစ္ပါတယ္။
“ကြၽန္ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပိုင္တာမဟုတ္ဘူး ကိုယ့္ဆႏၵနဲ႔ ဘာမွ လုပ္လို႔မရဘူး၊ကြၽန္ခ်င္းတူတာေတာင္မွ ငါတို႔မွာ တျခားကြၽန္ေတြေလာက္ အခြင့္မေရးမရဘူး၊ အိပ္ေတာ့လည္း အိပ္ေရး၀ေအာင္ မအိပ္ရ၊ စားေတာ့ လည္း ၀ေအာင္မစားရ၊ကြၽန္အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ႏွိမ္ခ်င္ၾက တယ္၊ဒါေပမယ့္ ေျမႀကီးထဲ ၀င္သြားပါေစ မာနေတာ့ ရွိတယ္၊”လို႔ ကြၽန္ေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့မာန
“တစ္ေန႔လုပ္မွ တစ္ေန႔စားရတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါတယ္၊ဘာ နာစရာရွိလဲ၊ မနာပါဘူး၊အမွန္ပဲဟာ၊ နပ္မွန္ေအာင္ မနည္းႀကိဳးစားေနရတာပါ၊ ဟင္းေကာင္း ေကာင္းဘယ္စားႏိုင္မွာလဲ၊ အလုပ္ျပတ္ရင္ ထမင္းငတ္မွာ စိုးေတာ့ အလုပ္ရွင္ကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနရတာပါ။ကိုယ့္ဘ၀ကိုနားလည္တယ္၊ကုိယ့္အေျခအေနကိုသိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ေတာ့ လာမထိနဲ႔၊မရဘူး၊ စားစရာမရွိေပမယ့္ မာနေတာ့ရွိတယ္”လုိ႔ ေန႔စားအလုပ္ သမားေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ မာန
“မရွိလို႔ ေတာင္းစားတာ ဘာျဖစ္လဲ၊ခိုးမစား ၿပီးတာပဲ၊လုစားတာလဲမဟုတ္၊ခိုးစားတာလဲမဟုတ္ဘူး၊ ေပးခ်င္မွ ေပး၊ မေပးခ်င္လည္း ရတယ္၊ေတာင္းတယ္ ဆိုတာလည္း အၾကြင္းအက်န္ေလးေတြကို ေတာင္းတာပါ၊ လႊင့္ပစ္ရမယ့္အတူတူ ေပးလုိက္ရေတာ့ ကုသိုလ္ေတာင္ ရေသးတယ္၊ သေဘာေျပာတာပါ၊ မရွိခိုးႏိုးလို႔ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔၊ မွိဳခ်ိဳး မွ်စ္ခ်ိဳးလည္း ေျပာစရာမလိုပါဘူး၊”လို႔ ေတာင္းစားသူေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့မာန အဲဒီလို မာနမ်ိဳး ေတြဟာ ေအာက္ေျခလူမ်ားရဲ့ ေအာက္တန္းမာနေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မာနေတြဟာ
၁။အထက္တန္းစားလူ အထက္တန္းမာန
၂။ ။ အလတ္တန္းမာန
၃။ ။ ေအာက္တန္းမာန
၄။အလတ္တန္းစားလူ အထက္တန္းမာန
၅။ ။ အလတ္တန္းမာန
၆။ ။ ေအာက္တန္းမာန
၇။ေအာက္ေျခတန္းလူ အထက္တန္းမာန
၈။ ။ အလတ္တန္းမာန
၉။ ။ ေအာက္ေျခမာန
လိုိ႔ (၉)မ်ိဳးရွိလာရတာပါ။
အဲဒီ(၉)မ်ိဳးထဲက--
၁။အထက္တန္းလူရဲ့ အထက္တန္းမာန
၂။အလတ္တန္းလူရဲ့ အလတ္တန္းမာန
၃။ေအာက္ေျခတန္းရဲ့ ေအာက္ေျခတန္းမာန (၃)မ်ိဳးကို အမွန္အကန္မာန၊ မလြဲမာန၊ယာထာ၀မာနလို႔ ေခၚပါတယ္။ မာနထားတာမွန္တယ္၊ ဟုတ္တယ္၊ ထားရမယ္လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး၊အေျခအေနအမွန္အတိုင္း ျဖစ္ေပၚတဲ့ မာနလို႔ ဆိုလိုတာပါ။ ဒီမာနမ်ိဳးေတြဟာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေပ်ာက္ပါဘူး၊ ေသာတာပန္ သကဒါဂါမ္ အနာဂါမ္ အရိယာေတြမွာေတာင္ရွိေသးတာဆိုေတာ့ ပုထုဇဥ္ဆိုရင္ ေျပာစရာေတာင္ မလိုပါဘူး၊ အဲဒီ မာနသံုးမ်ိဳးဟာ အရဟတၱမဂ္နဲ႕သတ္လိုက္မွသာ လံုး၀ ျပတ္သြားတာပါ။
က်န္တဲ့မာနေျခာက္မ်ိဳးကိုေတာ့ မမွန္မကန္မာန၊ အလြဲမာန၊အယာထာ၀မာနလို႔ ေခၚပါတယ္၊အဲဒီမာနေတြက ေသာတာပန္အရိယာျဖစ္တာနဲ႔တင္ မရွိေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ ပါဘူး၊ေသာတာပတၱိမဂ္က အေသသတ္လိုက္လို႔ပါ။
တျခားမာနျဖစ္ပံု အမ်ိဳးမ်ိဳးလည္း ရွိပါေသးတယ္၊ အဲဒါေတြကေတာ့-
“သူလည္း လူ၊ ကိုယ္လည္း လူ၊ ဘာမွ ေအာက္က်ိဳ႕စရာမလိုဘူး၊”လို႔ ဇာတ္ကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး ေတာ့လည္း မာနျဖစ္တတ္ပါတယ္။ (ဇာတိ)
“အမ်ိဳးခ်င္း လာမယွဥ္နဲ႕၊တို႔က ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီး ေတြ၊အေဖဘက္ အေမဘက္ အျပစ္တစ္စက္မွမရွိတဲ့ အမ်ိဳးကြ နားလည္းလား”လို႔ အမ်ိဳးအႏြယ္ကို အေၾကာင္း ျပဳၿပီးေတာ့လည္း မာနျဖစ္တတ္ပါတယ္။ (ေဂါတၱ)
“ငါတိုိ႔က သန္႔သန္႔ေလးေနတာ၊ကိုယ့္သိကၡာနဲ႔ကိုယ္ေနတာ၊သူမ်ားကို ေစာ္ကားဖို႔ေနေနသာသာ စိတ္နဲ႔ ေတာင္ ျပစ္မွားတာမရွိဘူး၊သူမ်ားနဲ႕ယွဥ္မေျပာနဲ႕၊ မႀကိဳက္ ဘူး”လို႔ ေကာင္းမြန္တဲ့ အေနအထားကို အေၾကာင္း ျပဳၿပီးေတာ့လည္း မာနျဖစ္တတ္ပါတယ္။ (ေကာလပုတၱိယ)
“အႏူလက္နဲ႔ ေရႊခြက္ကိုမွ မွန္းခ်င္ၾကတယ္၊ ႐ုပ္ရည္ခ်င္းဒီေလာက္ကြာျခားေနတာ၊အမဲ႐ိုးႏွယ္ ဟင္းအိုးမွ အားမနာဘူး”လို႔ အဆင္းလွပတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေတာ့လည္း မာနျဖစ္တတ္ပါတယ္။(၀ဏၰေပါကၡရတာ)
“႐ုပ္လွတာ ထမင္း၀တာမဟုတ္ဘူး၊ပစၥည္း ဥစၥာခ်မ္းသာမွ လိုခ်င္တာရမွာ၊ငါတို႔က ခ်မ္းသာတာဆို ေတာ့ ႐ုပ္လွတာလိုခ်င္လား ရတယ္၊ပညာတတ္တာ လိုခ်င္လား ရတယ္၊” ဥစၥာဓနကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ လည္း မာနျဖစ္တတ္ပါတယ္။ (ဓန)
“ငါတို႔က ပါးစပ္ကို တန္ဖိုးရွိရွိ အသံုးခ်တယ္၊ အက်ိဳးမရွိတဲ့စကားေတြကို အခ်ိန္ကုန္ခံ ေလကုန္ခံၿပီး ေျပာမေနဘူး၊ဆဲတာဆိုတာ လိမ္တာညာတာေတြကို ေျပာဆိုဖို႔ ဆိုတာ အေ၀းႀကီး၊အခ်ိန္ရတိုင္း ရြတ္ဖတ္ သရဇၩာယ္ေနတာ၊ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို ရြတ္တယ္၊ ပရိတ္ ေတြကို ရြတ္တယ္၊ ပဌာန္းေတြကို ရြတ္တယ္၊ ဒါ ေၾကာင့္ မင္းတို႔ထက္ ငါတို႔က အမ်ားႀကီးသာတယ္၊” လို႔ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္မွဳကို အေၾကင္းျပဳၿပီးေတာ့လည္း မာနျဖစ္တတ္ပါတယ္။ (အေဇၩန)
“ငါတို႔ အခုလို ေနထိုင္စားေသာက္ေနရတာ ကံေကာင္းလို႔ကြ၊ေရွးေရွးဘ၀က မင္းတို႔ထက္ ငါတို႔က ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳေတြျပဳလုပ္ခဲ့တယ္၊ဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔က ငါတို႔ကို မယွဥ္ႏိုင္တာ၊ကံ ကံ၊ဒီကံေၾကာင့္ ငါတို႔ လက္မ ေထာင္ႏိုင္တာ”လို႔ ကံကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့လည္း မာနျဖစ္တတ္ပါတယ္။ (ကမၼာယတန)
“ငါတို႔က ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ထမင္း မငတ္ ဘူးကြ၊ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ငါတို႔က ဘာအလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္တတ္တယ္၊လက္သမားဆိုလည္း ရတယ္၊ပန္းရံ ဆိုလည္း ရတယ္၊အေၾကာ္ အေလွာ္ အခ်က္ အျပဳပ္ အကုန္ ရတယ္၊ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔က ပစ္တိုင္းေထာင္ကြ” လို႔ သက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအတတ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ လည္း မာနျဖစ္တတ္ပါတယ္။ (သိပၸါယတန)
“ငါတို႔က ဥထ္သမိ ႕ညငလနမ်ငအပ မွာ ပညာသင္ခဲ့ တာ၊ ငါတို႔က ဗာရာဏသီမွာ ပညာသင္ခဲ့တာ၊ဘာထင္လို႔ လဲ”လို႔ ပညာသင္ရာဌာနကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့လည္း မာနျဖစ္တတ္ပါတယ္။ (၀ိဇၨာဌာန)
“ငါတို႔က မ်က္စိဖြင့္ နားစြင့္ၿပီး ေလ့လာမွတ္ သားတယ္၊စာဖတ္တယ္၊ေဆြးေႏြးတယ္၊ေမးျမန္းတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ဗဟုသုတၾကြယ္တာေပါ့ ၊ဘာအေၾကင္းအရာ ျဖစ္ျဖစ္ ငါမသိတာမရွိဘူး၊အကုန္သိတယ္”လို႔ ဗဟုသုတ ရွိတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့လည္း မာနျဖစ္တတ္ပါ တယ္။ (သုတ)
“ငါတို႔က ခ်က္ဆို နားခြက္က မီးေတာက္တယ္၊ အရပ္ျပရင္ အေကာင္ထင္တယ္၊ ပါးစပ္ဟလိုက္တာနဲ႕ အူဘယ္ႏွစ္ေခြရွိတယ္ဆိုတာကိုသိတယ္၊ ငါ့ကို ငတံုးလို႔ မထင္နဲ႔၊ ငါတို႔ ဥာဏ္က လွစ္လွစ္ကေလး၊မွတ္ထား”လို႔ ဥာဏ္ပညာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့လည္း မာနျဖစ္တတ္ ပါတယ္။ (ပဋိဘာန)
“က်န္းမာေရးကေတာ့ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပဲ၊စားခ်င္ ရာစား၊ဘာမွ မျဖစ္ဘူး၊ေသြးတိုးမရွိလို႔ အငန္လည္း ေရွာင္စရာမလိုဘူး၊ဆီးခ်ိဳမရွိလိို႔ အခ်ိဳလည္း ေရွာင္စရာ မလိုဘူး၊အေညာင္းအညာမရွိလို႔ တက္စာလည္း ေရွာင္ စရာမလိုဘူး၊အဆင္ကို ေျပေနတာပဲ”လို႔ က်န္းမာေရး ေကာင္းတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့လည္း မာနျဖစ္တတ္ ပါတယ္။ (အာေရာဂ်)
“ငါက သူငယ္ႏွပ္စားအရြယ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဘာမွ လာမဆံုးမနဲ႔” “မင္းတို႔က ငါ့ကို အဖိုးႀကီးဆိုၿပီး အထင္ေသးတာေပါ့ ဟုတ္လား၊ႏြားပ်ိဳသန္ ႏြားအိုေပါင္က်ိဳး ဆိုတာ မၾကားဖူးဘူးလား” လို႔ အရြယ္ကိုအေၾကာင္းျပဳ
ၿပီးေတာ့လည္း မာနျဖစ္တတ္ပါတယ္။(ေယာဗၺန)
“ေဟ့ ငါ မေသေသးဘူး၊ဘယ္သူမွ အေမြ စကားလာမေျပာနဲ႕၊ ငါေသမွ မင္းတို႔ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္၊ ငါအသက္ရွင္ေနသမွ်ေတာ့ ဘာတစ္မွ စိတ္မကူးနဲ႕”လို႔ အသက္ရွင္ေနတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့လည္း မာန ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ (ဇီ၀ိတ)
ဒိျပင္ အေၾကာင္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး (အစားေကာင္း ေကာင္း စားေနရတဲ့အခါ ၊ အ၀တ္ေကာင္းေကာင္း ၀တ္ေန ရတဲ့အခါ ၊ လိုင္းကားစီးရာကေန အငွားကားစီးသြားရတဲ့ အခါ ၊ အငွားကားစီးသြားရာကေန ကိုယ္ပိုင္ကားစီးၿပီး သြားရတဲ့အခါ ၊ အဆင့္တစ္နဲ႔ စာေမးပြဲေအာင္တဲ့အခါ ) ေၾကာင့္လည္း မာနျဖစ္တတ္ပါတယ္။ (အညတရညတရ)
ဒါေၾကာင့္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ မာနျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ မာနျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ေနရာမေရြး မာနျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။အခ်ိန္မေရြး မာနျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။အရြယ္ မေရြး မာနျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment