Wednesday, November 18, 2009
အေမနဲ႕ တူတဲ့အေမ
အမၺပါလီဆိုတာ ေ၀သာျပည္မွာေတာ့ ေက်ာ္ ၾကားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။သက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းက ျပည့္တန္ဆာပါ။ ျပည့္တန္ဆာျဖစ္ေနလို႔ ေက်ာ္ၾကားတာ မဟုတ္ပါဘူး။သရက္ပင္ခြၾကားကေန လူျဖစ္လာတာရယ္၊ ႐ုပ္ရည္ ေခ်ာေမာ လွပတာရယ္၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ တာရယ္၊ ရတနာသံုးပါးကို ကိုင္း႐ွိဳင္းတာရယ္ေတြ ေၾကာင့့္ပါ။ ေရွးဘ၀ တစ္ခုတုန္းက ရဟႏၲာေထရီမ တစ္ပါးကို ျပည့္တန္ဆာမ လုိ႔ ဆဲေရးခဲ့ဖူးတဲ့ အတိတ္ကံ ေၾကာင့္သာ ျပည့္တန္ဆာ ျဖစ္ေနရေပမယ့္ ကိုယ္အမူအရာ ႏွဳတ္အမူအရာ မၾကမ္း တမ္းပါဘူး။ေနထိုင္တာလည္း ထည္ထည္၀ါ၀ါ ခံ့ခံ့ ညားညား ေနထိုင္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္လည္း အမၺပါလီဆီကို ေရာက္တာတဲ့ ဧည့္သည္ ဆိုတာ သာမန္ပုဂၢဳိလ္ေတြ အလြန္ နည္းပါးပါလိမ့္မယ္။ ရွင္ဘုရင္ေတြ မွဴးႀကီး မတ္ႀကီးေတြ သူေဌးသူကယ္ေတြ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေရာက္လာတတ္ပါ တယ္။အမၺပါလီဟာ မိခင္စိတ္ဓာတ္အျပည့္အ၀ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။မိခင္စိတ္ရွိလို႔လည္း သားသမီးရခ်င္ လိုခ်င္ပါတယ္။ သက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအရ သားသမီး မယူသင့္ေသာ္လည္း မိခင္စိတ္ကို တားဆီးလို႔ မရခဲ့ပါဘူး။ဒါေၾကာင့္ သားျဖစ္ျဖစ္ သမီးျဖစ္ျဖစ္ ရေအာင္ ယူမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
သား သမီးယူမယ္ဆိုရင္ ရင္ေသြးရဲ့ ဖခင္ျဖစ္ မယ့္သူကို ေရြးခ်ယ္ရပါလိမ့္မယ္။ ကေလးရဲ့ ဖခင္ ဘယ္သူ ျဖစ္သင့္လဲေပါ့။
ျပည့္တန္ဆာကေမြးတဲ့ သားသမီးဆိုရင္ လူေတြက အထင္ေသးၾကမွာ၊မိခင္ဆိုတာ ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုေျပာေျပာ သည္းခံႏိုင္ေပမယ့္ သားသမီးကို ေျပာဆိုထိပါးလာမယ္ဆိုရင္ သည္းမခံႏိုင္ၾကပါဘူး။သားသမီးကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ဓာတ္ဟာ သတၱိအျဖစ္ေျပာင္းလဲ သြားၿပီး အရာရာကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္စြမ္း ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိခင္ဘက္က ခြၽတ္ယြင္းခ်က္ အားနည္းခ်က္ ေနာက္ အမၺပါလီဆီကို ဗိမၺိသာရမင္း အထူးဧည့္သည္ အျဖစ္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ အဗၺပါလီဟာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ခ်လိုက္ပါတယ္။ ငါ့ရင္ေသြးရဲ့ ဖခင္ဟာ ဗိမၺိသာရမင္း ျဖစ္ေစရမယ္တဲ့။
အမၺပါလီဟာ ရင္ေသြးကိုခ်စ္တဲ့စိတ္ ေဘးမသီ ရန္မခေစလိုတဲ့စိတ္ ျပင္းျပင္းျပျပရွိခဲ့ပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ ဘယ္လိုဧည့္သည္မ်ိဳးပဲ ေရာက္လာေရာက္လာ လက္မခံ ေတာ့ဘဲ ၀မ္းတြင္းမွာရွိေနတဲ့ ရင္ေသြးကိုသာ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ပါတယ္။ အသြားအလာ အေနအထိုင္ အစား အေသာက္ အရာအားလံုးမွာ ရင္ေသြးအတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္မွာလား၊ အႏၲရာယ္ျဖစ္မွာလားလို႔ သံုးသပ္ၿပီးမွသာ အႏၲရာယ္ျဖစ္လိိမ့္မယ္လို႔ယူဆမိခဲ့ရင္ ေရွာင္ရွားလိုက္ပါတယ္။ အေထာက္အကူျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ယူဆမိခဲ့ရင္ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ ရင္ေသြးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သိသင့္ သိထိုက္တာေတြကိုလည္း အေတြ႔အႀကံဳရွိတဲ့သူ သိနားလည္သူေတြဆီကို သြားေရာက္ၿပီး ေမးျမန္း မွတ္သားပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ဧည့္သည္အလာက်ဲသြားမွာကို စိုးရိမ္လို႔ ရင္ေသြးမယူဖို႔ တားျမစ္ၾကပါတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ေမြးဖြားလာတဲ့ ကေလး မ်က္ႏွာငယ္ရမွာကို စိုးရိမ္လို႔ ရင္ေသြးမယူဖို႔ တားျမစ္ၾက ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အမၺပါလီဟာ မိခင္စိတ္အျပည့္အ၀နဲ႔ပဲ အခက္အခဲ အတားအဆီး အားလံုးကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ ပါတယ္။
သားေယာက်္ားေလး ဖြားျမင္ပါတယ္။အေႏွာက္ အယွက္ ဘာတစ္ခုမွ် မရွိရေလေအာင္ ၀ိမလလိုိ႔ နာမည္ ေပးလိုက္တာပါ။ေမာင္စင္ၾကယ္လို႔ ေခၚႏိုင္ ပါတယ္။
အဂၤါျပည့္ျပည့္စံုစံု အႏၲရာယ္ကင္းကင္း ဖြားျမင္ ၿပီးေပမယ့္ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ့တာ၀န္ မၿပီးဆံုးေသးပါဘူး။ နိဒါန္းၿပီးလို႔ စာကိုယ္ စ ့ ႐ံုရွိပါေသးတယ္။
သားေလးရဲ့ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာမ်ား မထိခိုက္ မနာမက်င္ ျဖစ္ေစေရး၊ ဖြ႔ံၿဖိဳး ႀကီးထြားေစေရး တို႔ဟာ သိပ္ကို မ်ားျပားလွပါတယ္။ အဓိကအားျဖင့္ေတာ့ စိတ္အနာ မျဖစ္ေပၚေရး ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုပ္အနာဆို တာက ျမင္သာေပမယ့္ စိတ္အနာဆိုတာက မျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ ျဖစ္ေနလို႔လည္း ျဖစ္ေနမွန္း မသိသာပါဘူး။ ျဖစ္လာရင္ လည္း ကုသရ ခက္ခဲပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မျဖစ္ေပၚခင္ထဲက ေစာင့္ေရွာက္တာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါတယ္။
သားသမီးေတြရဲ့ “စိတ္အနာ”ေတြထဲမွာလည္း (အေဖမဲ့ အနာ) (အေမမဲ့ အနာ)(အေဖအေမမဲ့ အနာ) ေတြဟာ အဆိုးဆံုး “စိတ္အနာ”ေတြျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအထဲ မွာလည္း မိဘႏွစ္ပါး ကြဲေနလို႔ (လက္ၫွိဳးထိုး ျပစရာရွိတဲ့) အေဖမဲ့အေမမဲ့အနာနဲ႔ ဘယ္သူဘယ္၀ါပါလို႔ (လက္ၫွိဳးထိုး ျပစရာမရွိတဲ့) အေဖမဲ့အေမမဲ့ အနာ-လို႔ ရွိျပန္ပါတယ္။
လက္ၫွိဳးထိုးျပစရာရွိတဲ့ အေဖအေမမဲ့ အနာ မ်ိဳးဆိုတာ အတူေနမိခင္^ဖခင္၊ အဘိုးအဘြား၊ဦးေလး အေဒၚေတြက အထိန္းအေက်ာင္းေကာင္းတယ္ဆိုရင္ စိတ္အနာ မေပၚလာတတ္ပါဘူး။ အထိန္းအေက်ာင္း မေကာင္းရင္ေတာ့ ေပၚလာတတ္ပါတယ္။
လက္ၫွိဳးထိုးျပစရာ မရွိတဲ့ အေဖအေမမဲ့ အနာ မ်ိဳးဆိုတာက အနာမျဖစ္ေပၚေအာင္လုပ္ဖို႔ ခက္ခဲပါတယ္။ သက္သာေအာင္ အားတက္ေအာင္ေလာက္သာ လုပ္ေပး ႏုိင္တာပါ။
ဒီသေဘာကို သိေနတဲ့ အမၺပါလီ၊ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ ထားတဲ့ အမၺပါလီဟာ သူ႔သား ၀ိမလကို စိတ္အနာမျဖစ္ေစရေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ငါ့သား သားရဲ့ ဖခင္ဟာ မာဂဓတိုင္းကို အစိုးရ ၿပီး ရာဇၿဂိဳဟ္ေနျပည္ေတာ္မွာ ထီးနန္းစံေနတဲ့ ဗိမၺိသာရ မင္းႀကီးပဲ၊ဒီေတာ့ သားဟာ ေတာ္၀င္ေသြးတစ္၀င္ပါတဲ့ သားေပါ့ ၊ သားမွာ အေဖရွိတယ္ အေမရွိတယ္၊ဒါေပမယ့္ အေဖနဲ႔မွ အတူမေနရတာဆိုၿပီး ဘာမွ အားငယ္စရာ မရွိဘူး၊ သားကို အေမေကာင္းေကာင္းႀကီး ႀကီးျပင္းေအာင္ ရင္အုပ္မကြာ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မယ္၊ တတ္သင့္ တတ္အပ္ တဲ့ ပညာရပ္ေတြကိုလည္း ဆရာေကာင္းေတြဆီမွာ အပ္ႏွံၿပီး သင္ၾကားေပးမယ္၊ အစစ အရာရာ သားမ်က္ႏွာ မငယ္ရေအာင္ အေမထားေပးမယ္။
တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သားကို ဖခင္ ဘုရင္ႀကီးက နန္းတြင္းမွာ လာေနဖို႔ ေခၚရင္ ေခၚလိမ့္မယ္၊ အေမကေတာ့ လုိက္ေနပါလို႔ တိုက္တြန္းမွာ မဟုတ္ သလို၊ မေနပါနဲ႔လို႔လည္း တားဆီး မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ သားသေဘာက် ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တယ္ေနာ္ သား။ ဒါေပမယ့္ သားမွာက ေတာ္၀င္ေသြးတစ္၀က္နဲ႔ သာမန္ေသြး တစ္၀က္ ေရာေႏွာေနတာကိုေတာ့ ေမ့ထားလို႔ မရဘူး ေနာ္ ၊ နန္းတြင္းလို ျမင့္ျမတ္သူေတြ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ သာမန္ေသြး တစ္၀က္ေရာေနတဲ့ ငါ့သားအတြက္ မ်က္ႏွာငယ္စရာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ဖခင္ရဲ့ မ်က္ႏွာ ဖခင္ရဲ့ အရွိန္အ၀ါ ဘယ္လိုပဲ ရွိရွိ အေထ့အေငါ့ေလးေတြေတာ့ ရွိႏိုင္တယ္ ငါ့သား၊ ဒါေတြကို ႀကိဳတင္ေတြးဆထားၿပီး ေနတတ္ေအာင္ ေနမယ္ ဆိုရင္ မျဖစ္ႏိုင္စရာေတာ့ မရွိပါဘူးသားရယ္။ အေမနဲ႔ အတူ သာမန္ျပည္သူထဲမွာပဲ ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သာမန္ ထဲမွာ ေတာ္၀င္ေသြးတစ္၀က္ ပါေနတဲ့ ငါ့သားကို ႀကီးက်ယ္ ျမင့္ျမတ္သူဆိုၿပီး ေလးစားၾကမွာ အမွန္ပဲ ငါ့သား။
ငါ့သား ဘယ္မွာပဲေနေန ရတနာသံုးပါးကို ေတာ့ ေမ့လို႔မရဘူးေနာ္၊ အၿမဲမျပတ္ ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ ရမယ္၊ ရတနာသံုးပါးဆိုတာ လူသားအားလံုးအတြက္ ေပၚထြန္းလာရတာမဟုတ္လား၊ ရတနာသံုးပါးကို မ်က္ႏွာ လႊဲလိုက္ရင္ လူျဖစ္ရက်ိဳး မနပ္ေတာ့ဘူးငါ့သား
ဘယ္အရပ္ကိုပဲ ေရာက္ေရာက္ ေတြ႔တဲ့လူ တုိင္းကို ေလးေလးစားစားဆက္ဆံရမယ္ေနာ္ သား၊ ဘယ္သူ႔ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အရမ္းကာေရာ အထင္ႀကီးဖို႔ မလိုအပ္သလို အရမ္းကာေရာ အထင္ေသးဖို႔လည္း မလိုအပ္ဘူးငါ့သား၊ လူကို လူလို႔ျမင္ေပါ့ ငါ့သားရယ္၊လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ အားနည္းခ်က္ အားသာ ခ်က္တစ္ခုခုဆိုတာ ရွိစၿမဲပဲသားရဲ့၊အားလံုးျပည့္စံုတဲ့သူ ဆိုတာ သိပ္ရွားတာ၊ဒါ့ေၾကာင့္ တစ္ဘက္သားရဲ့ အားနည္း ခ်က္ကို ျပက္ရယ္မျပဳရဘူး၊တစ္ဘက္သားရဲ့အားသာခ်က္ ကိုလည္း လ်စ္လ်ဴမ႐ွဳရဘူးေနာ္၊ အားနည္းခ်က္ကို ျပက္ရယ္ျပဳရင္ ရန္မ်ားတတ္တယ္၊ အားသာခ်က္ကို လ်စ္လ်ဴ႐ွဳရင္လည္း ကိုယ့္အတြက္ မတိုးတက္ဘူး သားရဲ့၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ေနတတ္ရ မယ္ေနာ္ သား
၀ိမလမင္းသားဟာ မိခင္ျဖစ္သူရဲ့ အုပ္ထိ္န္းမွဳ ေအာက္မွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတယ္။ဖခင္နဲ႔ ရင္အုပ္မကြာ မေနရ ေပမယ့္ ငါ့မွာ အေဖရွိတယ္၊ ငါ့အေဖက ရွင္ဘုရင္ ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ပဲ အားေတြတက္ခဲ့ရတယ္။ မလိမ္မိုး မလိမၼာ အရြယ္မွာေတာ့ အေဖရဲ့ နန္းတြင္းဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ေနရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာလို႔ စိတ္ကူးနဲ႔ ေမွ်ာ္ၾကည့္ဖူး ေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာေတာ့ အေမနဲ႔ မခြဲႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။
တကယ္လို႔ ၀ိမလမင္းသားဟာ နန္းတြင္းမွာ ႀကီးျပင္းရမယ္ဆိုရင္လည္း သာမန္လူသားေတြလို ဖခင္ ျဖစ္သူနဲ႔ အတူအိပ္ အတူစား ေနထိုင္ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အထိန္းေတာ္ေတြနဲ႔သာ ေနထုိင္ႀကီးျပင္းရပါလိမ့္မယ္။
မိခင္ျဖစ္သူ အမၺပါလီရဲ့ ဆံုးမသြန္သင္မွဳေၾကာင့္ ၀ိမလမင္းသားဟာ မာန္မာနမရွိသူ၊ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔သူ၊ ရတနာသံုးပါးကို ကိုင္း႐ွဳိင္းသူ၊ႀကီး ျမတ္သူေတြကို ႐ိုေသ ေလးစားတတ္သူ ျဖစ္လာခဲ့ရတယ္။
တစ္ေန႔ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည့္ရွင္ ဘုရင္ဗိမၺိသာရမင္း ဆီက- ႏွမ အမၺပါလီ သားေတာ္ ၀ိမလမင္းသားကို ရာဇၿဂိဳဟ္ ပို႔လုိက္ပါ ၊ ေကာင္းမြန္စြာ ေကြၽးေမြး ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ပါမည္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းၾကားစာ ေရာက္ လာပါေတာ့တယ္။
အမၺပါလီနဲ႔ ၀ိမလ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ေခါင္းခ်င္း ဆိုင္ၾကတယ္။
ကဲ သား အေမတို႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ ေန႔ရက္ ကိုေတာ့ ေရာက္လာၿပီ၊သားကို အေမ အေစာႀကီးထဲက ႀကိဳေျပာထားတယ္ေနာ္ သား၊ အေမကေတာ့ သားရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတိုင္းပဲ ဆိုတာေလ၊ဒါေပမယ့္ တကယ္ တန္း ရင္ထဲက ဆႏၵကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အေမနဲ႔ပဲ အတူ ေနေစခ်င္တာေပါ့ သားရယ္၊ အေမဟာ သားမ်က္ႏွာကို မင္ေနရရင္ အလိုလို အားေတြျဖစ္ေနတာ၊ သားဟာ အေမရဲ့ ကမၻာေလးပါ သားရယ္၊ တစ္ဘက္က ၾကည့္ျပန္ ေတာ့လည္း ဖခင္အရင္းေခါက္ေခါက္ ျဖစ္ေနတယ္၊ေနာက္ ၿပီး တိုင္းျပည္ရဲ့ အထြတ္အထိပ္ ပုဂၢိဳလ္လည္း ျဖစ္ေနျပန္ တယ္၊ သားပဲ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၿပီး ဆံုးျဖတ္ပါေတာ့ သားရယ္
၀ိမလမင္းသားက မိခင္ အမၺပါလီကို ျပန္ေျပာ ပါတယ္။
အေမရယ္ သားရဲ့ တကယ့္ဆႏၵကလည္း အေမနဲ႔ပဲ အတူေနခ်င္တာပါ ၊အေဖရွိပါတယ္ဆိုတဲ့ နန္းတြင္းကို မသြားခ်င္ပါဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အခု အေမနဲ႔သား အတူတူေနရသလိုမ်ိဳး အေဖနဲ႔သား အတူတူ ေနရမွာ မဟုတ္ဘူးအေမ၊ အေဖ႔ကို တစ္ေန႔တစ္ခါေလာက္ ေတာင္ ေတြ႔ခြင့္ရခ်င္မွ ရမွာ၊ ၿပီးေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ လည္း သားနဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့လူ တစ္ေယာက္မွ မရွိိဘူးအေမ၊ အေရးအေၾကာင္းရွိရင္ သား ဘယ္သူနဲ႔ သြားၿပီး တုိင္ပင္ ရမွာလဲ၊ ၀မ္းသာစရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀မ္းနည္းစရာပဲျဖစ္ျဖစ္ မွ်ေ၀ခံစားဖို႔အတြက္ ဘယ္သူ႔ကို သြားေျပာရမွာလဲ ၊ ဘယ္သူနဲ႕ မွ်ေ၀ ခံစားရမွာလဲ ၊ အခ်ိဳေလး အခ်ဥ္ေလး စားခ်င္ရင္ ဘယ္သူ႔ဆီ သြားေတာင္းစားရမွာလဲ ၊နန္းတြင္း ဆိုတာ ဟိတ္ေတြ ဟန္ေတြအျပည့္နဲ႔ ေနၾကရတာလို႔ ၾကားဖူးတယ္အေမ၊ သားက အဲဒီလို ဟိတ္ေတြ ဟန္ေတြနဲ႕ မေနခ်င္ဘူး၊ ေနလည္း မေနတတ္ဘူးအေမ၊ ဒါေပမယ့္ သားမလာလို႔ရွိရင္ အေမက တားလို႔ မလာတာပဲ}လို႔ ထင္ၿပီး အေမ့ကို မလိုမုန္းထားမွာကိုလည္း စိုးရိမ္တယ္ အေမ၊ ကဲ သား ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ
သားအမိႏွစ္ေယာက္ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ တိုင္ပင္ၾက ေသာ္လည္း အေျဖကေပၚမလာ၊ေပၚလာတဲ့ အေျဖကိုလည္း လက္မခံခ်င္။
သား သတိရၿပီ အေမ
႐ုတ္တရက္ ၀ိမလမင္းသား လက္ေဖ်ာက္တီး ၿပီး ထေအာ္လိုက္တယ္ ၊ မိခင္ျဖစ္တဲ့ အမၺပါလီ မ်က္လံုး အ၀ိုင္းသားနဲ႔ သားျဖစ္သူကို ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ ဘာျဖစ္သြားတာလဲေပါ့ ။
လန္႔လိုက္တာ သားရယ္၊ ကဲ ေျပာစမ္းပါဦး သားက ဘာကို သတိရတာလဲ
မေန႔က သားၿမိဳ႕ထဲကိုေရာက္သြားေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ သံဃေတာ္ေတြ သားတို႔ ေ၀သာလီၿမိဳ႕ကို ေရာက္ ေနတယ္လို႔ ၾကားခဲ့တယ္ အေမရဲ့
ျမတ္စြာဘုရားေရာက္လာတာနဲ႔ သားကိစၥနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ သားကလဲ
အေမကလည္း သားစကားကို ဆံုးေအာင္ နားေထာင္ပါဦး
ကဲ ကဲ ေျပာပါေတာ္ ေျပာပါေတာ္
သား အရင္ထဲက ႀကံစည္ဖူးတယ္၊ ျမတ္စြာ ဘုရား သာသနာေတာ္မွာ ရွင္ရဟန္းအျဖစ္နဲ႔ ၀င္ေရာက္ ေနထိုင္ရရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ၊ အခုေတာ့ အဲဒီအႀကံ အစည္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္လိုက္ေတာ့မယ္ အေမ၊ အဲဒီလိုဆိုရင္ သား နန္းတြင္းကိုလည္း လိုက္သြားစရာ မလိုေတာ့ဘူး၊ အေမ့ကိုလည္း အျပစ္မတင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ အေဖကိုယ္တုိင္ကလည္း ျမတ္စြာဘုရားကို ၾကည္ၫိုတဲ့သူ ဆိုေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ သေဘာက်ဦးမယ္၊ ေနာက္ၿပီး သားဆႏၵလည္း ျပည့္သြားတာေပါ့ ၊ မဟုတ္ဘူးလား အေမ၊ တစ္ခ်က္ခုတ္ ေလးခ်က္ကို ျပတ္သြားတာ
မိခင္ျဖစ္တ့ဲ အမၺပါလီရဲ့ မ်က္ႏွာဟာ အေရာင္ တလက္လက္နဲ႔ ၀င္းထိန္သြားတယ္။သားက တကယ္ဘဲ ရွင္ရဟန္းျဖစ္ခ်င္တာလား၊စိတ္ပါမွ ျပဳပါသားရယ္၊ စိတ္မပါဘဲန႔ဲဆိုရင္ ပိုၿပီးအျပစ္ႀကီးတယ္ သားရဲ့ ။ ေနာက္ၿပီးရဟန္းဘ၀ဆိုတာ လူ႔ဘ၀နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ဘူးေနာ္၊ အစားအေသာက္လည္း ေၾကးမမ်ားရဘူး၊ ႀကံဳသလိုစားတတ္ရတယ္။၀တ္တဲ့သကၤန္းဆိုလည္း ၀တ္္ခ်င္တဲ့ အေရာင္ကို ၀တ္လို႔မရဘူး၊ကိုယ္၀တ္ခ်င္တဲ့ ပံုစံကိုလည္း ခ်ဳပ္၀တ္ခြင့္မရွိဘူး၊ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေဘာင္ အတြင္းမွာပဲ ေနထိုင္တတ္ စားေသာက္တတ္ သြားလာ တတ္ ၀တ္ဆင္တတ္ရတယ္။ အေနအထိုင္ အစား အေသာက္ အသြားအလာ အ၀တ္အဆင္ မတတ္လို႔ရွိရင္ အျပစ္ျဖစ္တယ္၊ဒါေၾကာင့္ သား တကယ္စိတ္ပါမွ ျပဳပါေနာ္ သား
ဟာ အေမကလဲ ၊ သားတကယ္ျပဳခ်င္တာပါ။ အေမခြင့္ျပဳမယ္မဟုတ္လား။
ဘာျဖစ္လို႔ ခြင့္မျပဳႏိုင္ရမွာလဲ သားရယ္၊ ရဟန္းမယ္ေတာ္ႀကီးဆိုၿပီး ဂုဏ္ေတာင္ပိုရွိေသးတယ္။သားသာ တကယ္ဆႏၵပါတယ္ဆိုရင္ အေမ ၀မ္းသား အားရစြာနဲ႔ ခြင့္ျပဳပါတယ္ သားရယ္
ဒီလိုနဲ႔ ၀ိမလမင္းသားဟာ ျမတ္စြာဘုရားထံ ေမွာက္ သြားေရာက္ၿပီး ရဟန္းအျဖစ္ကို ရယူလုိက္တယ္။၀ိမလေကာ႑ညဆိုတဲ့ ဘြဲ႕အမည္ပါ ရရွိလိုက္တယ္။ ၀ိမလမင္းသား သာသနာ့ေဘာင္၀င္ေရာက္သြားတာဟာ လူမွန္ ေနရာမွန္ ရရွိသြားတာလို႔လည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ရွင္ရဟန္းျပဳၿပီးလို႔ မၾကာခင္ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာပဲ အာသေ၀ါကင္းျပတ္ ရဟႏၲာ အရွင္ျမတ္ ျဖစ္သြားလို႔ပါ။
မိခင္အမၺပါလီဟာလည္း ႐ိုး႐ိုးရဟန္းမယ္ေတာ္ မဟုတ္ေတာ့ပဲ ရဟႏၲာမယ္ေတာ္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ထူး ၀ိေသသကို လက္၀ယ္ပိုင္ပိုင္ ရရွိလိုက္ပါတယ္။ဒါတင္ မကေသးပဲ ေက်ာင္းေဆာက္လွဴဒါန္းလုိ႔ ေက်ာင္းအမ အမၺပါလီဆိုတဲ့ နာမည္ကိုလည္း ရခဲ့တယ္။ေနာက္ပိုင္းမွာ ကိုယ္တိုင္ သာသနာ့ေဘာင္၀င္ေရာက္ၿပီး ဘိကၡဳနီမ ျပဳလိုက္လို႔ အမၺပါလီေထရီဆိုတဲ့ ဘြဲ႕နာမအျပင္ အာသ ေ၀ါကင္းျပတ္ေအာင္ အားထုတ္ႏိုင္တာမို႔ ရဟႏၲာမ အမၺပါလီေထရီဆိုၿပီး သာသနာ့သမိုင္းမွာ မွတ္တမ္း၀င္ခဲ့ ရပါတယ္။ ကမၸည္းအထိုးခံခဲ့ရပါတယ္။
No comments:
Post a Comment