Wednesday, November 25, 2009
ဘ၀ေမ့တဲ့ မာန
ဗာရာဏသီျပည့္ရွင္ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးဟာ နန္းတြင္းမွာ ေစ်းလာေရာင္းတဲ့ ဆီးသီးသည္မေလးကို တစ္ခါထဲေတြ႔ျမင္႐ံုနဲ႕ စြဲလန္းသြားပါတယ္။ “အနံ႔အရသာနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ ဆီးသီးမ်ား သံုးေဆာင္ၾကပါဦးလားရွင္”လို႔ ေစ်း၀ယ္ကိုေခၚလိုက္တဲ့ အသံေလးကလည္း နားထဲက မထြက္ႏိုင္ေအာင္ ရွိေနပါတယ္။ဆီးသီးသည္မေလးရဲ့ နာမည္က “သုဇာတာ”ပါ၊ ဒါနဲ႔ ျဗဟၼဒတ္မင္းက ဆီးသီး သည္မေလးဟာ အိမ္ေထာင္ ရွိ မရွိ စံုစမ္းပါတယ္။ မရွိမွန္း သိတဲ့အခါ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ၿပီး မိဖုရားႀကီးအရာမွာ ထားလုိက္ပါတယ္။သုဇာတာရဲ့ ဘ၀ဟာ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ျဗဟၼဒတ္္မင္းႀကီးဟာ ဆီးသီး ေတြကို ေရႊခြက္မွာထည့္ၿပီး သံုးေဆာင္ေနပါတယ္။အဲဒီ အခ်ိန္မွာ သုဇာတာမိဖုရားေရာက္လာၿပီး “အရွင္မင္းႀကီး ဘာေတြမ်ား ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ သံုးေဆာင္ေတာ္မူေနပါ သလဲ”လို႔ ဆီးသီးေတြကိုသံုးေဆာင္ေနမွန္း သိပါလ်က္ မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ၿပီး ေမးလိုက္ပါတယ္။ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီး စိတ္ဆိုးသြားပါတယ္။ ဆီးသီးေရာင္းခဲ့ဖူးသူ ဆီးသီးသည္ က ဆီးသီးေတြကို “ဘာသီးေတြလဲ”လို႔ ေမးတာ စိတ္ဆိုး စရာမေကာင္းဘူးလား။ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ အသီးမို႔ “ဘာသီးလဲ”လုိ႔ေမးတာဟာ သဘာ၀က်ေပမယ္လို႔ မာန အေငြ႔ေတြနဲ႔ ဘ၀ေမ့ၿပီး ေမးတာမွန္းသိလို႔ မင္းႀကီးစိတ္ဆိုး တာပါ။ စိတ္ဆိုးၿပီးေတာ့ “မိဖုရား သင္ဟာ ေရွးတုန္းက ဆံပင္ ဖ႐ိုဖရဲ၊ အ၀တ္အစား ႏြမ္းဖတ္ဖတ္နံ႕ လမ္းတကာ လွည့္ၿပီး ဆီးသီးေတြေရာင္းခဲ့ရတယ္။အခု ငါစားေနတဲ့ ဆီးသီးေတြဟာ သင့္အမ်ိဳးေတြက ဆက္သလိုက္တဲ့ ဆီးသီးေတြပဲ}}လို႔ေျပာလုိက္တယ္။ ထပ္ၿပီးေတာ့-
“သင့္လို မာနအရွိန္တက္ၿပီး ဘ၀ေမ့တတ္တဲ့ သူအတြက္ နန္းေတာ္နဲ႔ မေလ်ာ္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ျပန္ၿပီး ဆီးသီးသည္ပဲ ျပန္လုပ္ေပေတာ့”ဆိုၿပီး နနိးတြင္းကေန ႏွင္ထုတ္တယ္။ အဲဒီအခါက်မွ အမတ္ႀကီး(ဘုရားေလာင္း) တစ္ဦးက ၾကား၀င္ဖ်န္ေျဖ ေပးလိုက္ရတယ္။
No comments:
Post a Comment