Friday, November 4, 2011
ကိုယ့္ဘ၀ကို မေမ့ပါနဲ႔
လူေတြဟာ ကိုယ္ကိုတိုင္ ကေလးဘ၀ကေန လူၾကီးဘ၀ေရာက္လာခဲ့ၾကပီးမွ
ကေလးဘ၀ကို ေမ့သြားတတ္ၾကတယ္။ ကုိယ္ကိုတိုင္ သားသမီးဘ၀ကေန မိဘဘ၀
ေရာက္လာၾကပီး သားသမီးဘ၀ကိုေမ့သြားတတ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘ၀ေမ့သြား
ၾကျခင္းရယ္ပါ။ ကိုယ္ဘ၀ကိုယ္ ေမ့ေလ်ာ့သြားသူဟာ သူမ်ားကိုလည္း ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္
ဆိုတာ ကင္းမဲ့တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါကို စာေရးဆရာ ဆရာေၾကးမႈံေရးသားျပီး အကယ္ဒမီ
သုေမာင္ဆုိထားတဲ့ ကမၻာၾကီးျငိမ္းခ်မ္းပါေစ...ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးၾကားပီး ေရးျဖစ္ခ့ဲတာ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကလည္းပဲ ဘ၀ေမ့တဲ့သူဟာ တရားမေတြ႕
ပါဘူးလို႕ သုတၱန္အထင္အရွားမိန္႕မွာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခါက ေတာင္းစားေနရတဲ့ ကေလး
ေလးတစ္ေယာက္ကုိ အရွင္အာနႏၵာက သနားကရုဏာျဖစ္လို႕ ေက်ာင္းေခၚလာပီး သကၤန္း
၀တ္ေပးခဲ့တယ္။ ထိုကေလးေလးဟာ ကုိရင္ကေလးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အရွင္အာနႏၵာရဲ႕တပည့္
ျဖစ္တာေၾကာင့္ စားရေသာက္ရ ဘုန္းကံျမင့္မားကာအသားအရည္ စုိျပည္၀င္း၀ါလို႔ ျဖစ္လာ
ခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႕ တစ္ေန႕က်ေတာ့ ကိုရင္ေလး လူထြက္ခ်င္လာတယ္။ ဒါနဲ႕ သူက သူရဲ႕ ေတာင္း
စားခဲ့တဲ့ ခြက္ေလးကိုျပန္ၾကည့္ျပီး ကုိယ့္ဘ၀ကို ျပန္သတိရသြားတယ္။ ဒါနဲ႕ မထြက္ျဖစ္
ေတာ့ဘူးေပါ့။ ေနာက္တစ္ခါလည္း အဲ့လုိထြက္ခ်င္လာတာနဲ႔ ဒါေလးေတြျပန္ၾကည့္ျပီး သံ၀ဂ
ရျပီး မထြက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုရင္ေလး တရားရသြားခဲ့တယ္။ ရဟႏၱာျဖစ္
သြားတယ္။ ဒါနဲ႕ သူဘ၀ကုိ ျပန္သတိရေစတဲ့ ထိုခြက္ကေလးကို သူက ဆရာအျဖစ္တင္ထား
လိုက္တယ္။ သူ႕ဆရာဟာ ဒီခြက္ကေလးေတြပဲလို႔ သူကေျပာခဲ့တယ္။ ဒါဟာသူ႕ဘ၀ကို
သူမေမ့လို႔ တရားရခဲ့တာ။ တရားအသိထူးရခဲ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ လူတုိင္းဟာကုိယ့္ဘ၀ကို
ကိုေမ့သင့္ဘူးေပါ့။ ကိုယ့္ဘ၀ကိုကို ေမ့ေနတယ္ဆိုတာ ကိုယ္အိုတာ ကိုယ္သတိမထားဘဲ
ေမ့ေနတာ ကိုယ္နာတာကိုယ္ သတိမထားဘဲေမ့ေနတာ ကိုယ့္အေသကို ကိုုယ္ေမ့ေနတာ
ဒါဟာလည္း ကိုယ့္ဘ၀ကို ကုိယ္ေမ့ေနတာေတြဘဲေပါ့။ ဒါေတြဟာ မေမ့သင့္တဲ့ တရားေတြ
အျမဲ ဆင္ျခင္သင့္တဲ့ တရားသေဘာအသိမွန္ေတြပါ။ ဒါေတြကို အျမဲမျပတ္ဆင္ျခင္ေတြး
ေတာေနျခင္းျဖင့္ တရားအသိထူးေတြရရွိလာႏိုင္တယ္ဆုိတာ ကိုယ္စီ ကုိယ္စီသေဘာက်
ျပီး မိမိတို႔ဘ၀ေတြကို မေမ့ေအာင္ အျမဲမျပတ္ဆင္ျခင္ေသာအားျဖင့္ တရားအသိဥာဏ္
ရင့္သန္ႏိုင္ၾကပါေစ...............။
ေမာင္ပညာ ( ေကတုမတီ )
No comments:
Post a Comment