ထေနာင္းရိပ္

မိမိတို႔ ေမွာ္ဘီ ဓမၼဒူတေက်ာင္းေနစၪ္က အျမဲတမ္းလိုလို အလွည့္က် တရားေဟာ ၾကရတယ္ ။ 

ေအာက္မွာ နာယက စာခ်မ်ားက ထိုင္ေနျပီး အလွည့္က်တ့ဲ ကိုရင္ ဦးဇင္းက ပလႅင္ေပၚတက္ျပီး တရားေဟာ ၾကရတယ္ေပ့ါ။ 

ဒီလိုနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း မိမိအလွည့္သို႔ ေရာက္လာပါေလေရာ မိမိလည္း ေဟာဖို႔ စာၾကည့္ရတာ တစ္မ်ိဳး အေပၚေရာက္ရင္ ျဖစ္ပါ့မလား ဆိုျပီး တစ္မ်ိဳး စဉ္းစားရင္း ရင္ဘတ္ထဲေတာ့ ကုလားဘုရားပြဲ လွည့္ေနသလိုပါပဲ။ 

ဒီလိုနဲ႔ ညေန ဘုရားဝတ္တက္ခါနီးမွာ မိမိအခန္းထဲ ကိုရင္ေလးတစ္ပါး ဝင္လာတယ္။ 

ဦးဇင္း ေဟာ အလွည့္လား လို႔ သူကေမးတယ္။ 

ေအးကြာ တို႔လည္း တရားမေဟာဖူးေတာ့ ဘယ္လို ေဟာလို႔ ေဟာရမလဲေတာင္ မသိပါဘူးကြာ လို႔ ဒါနဲ႔ အရွင္ဘုရား တရားေဟာနည္းယူမလား တ့ဲ ဟ ကိုရင္ရ သိရင္ လုပ္ပါအုံး ဘုရားဝတ္ျပဳ ျပီးရင္ တက္ရေတာ့မွာ ဆိုေတာ့ 

အရွင္ဘုရားရယ္ တရားေဟာတာမ်ား မခက္ပါဘူး 

ဦးဇင္း ပလႅင္ေပၚေရာက္ရင္ ျဖည္းျဖည္း ျဖည္းျဖည္းပဲ ေဟာ နားနား ျပီး ေဟာပါ၊ တိုးတိုး တိုးတိုးပဲ ေဟာ အားလုံးလည္း ၾကားပါတယ္တ့ဲ 

ေအာင္မယ္ အဟုတ္ထင္လို႔ ဟ့ဲ ကိုရင္ အ့ဲဒါ မ်ိဳးႀကီးသီခ်င္း မဟုတ္ဘူးလားဟ 

အရွင္ဘုရားကလည္းေနာ္ တပည့္ေတာ္ ေျပာတ့ဲ နည္းအတိုင္းသာေဟာ အားလုံး အိုေကသြားမယ္။ လင္းစမ္းပါအုံး ဘယ္လို အိုေကမွာလဲ ဟဆိုေတာ့ 

ကိုရင္က ဆက္ေျပာတယ္ စကားပဲ ေျပာေျပာ တရားပဲ ေဟာ ေဟာ ျဖည္းျဖည္း ေျပာတာ ေကာင္းတာပါ့ 

တရားေဟာ ရင္ပိုေတာင္ အေရးႀကီး ေသးတယ္ ေနာ္ သူတို႔က နားမလည္လို႔ မသိလို႔ တရားလာ နာပါတယ္ ဆိုမွ ျမန္ျမန္ ေဟာရင္ ဘယ္သေဘာေပါက္ေတာ့ မလဲ။ 

ဒါေၾကာင့္ ျဖည္းျဖည္းေဟာပါ။ နားနားျပီး ေဟာေတာ့ ဦးဇင္းလည္းမေမာ ေတာ့ဘူးေလတ့ဲ။ အ့ံမယ္ ဒီလိုဆိုေတာ့ ကိုရင့္ နည္းက မဆိုးပါလားလို႔

ဒါနဲ႔ ေနပါအုံး တိုးတိုးက ဘာျဖစ္လို႔ ေဟာခိုင္းရတာလဲ

ေအာ္ ဦးဇင္းရယ္ ပိန္းပါ့ ကိုႀကီးပိန္းလို႔ေတာင္ ဦးဇင္းကို နာမည္ေပးလိုက္ခ်င္တယ္

ေအာင္မေလး ေျပာမယ့္အေရး ငါ့ကို ရင္က ေစ်းကိုင္ေနေသး