ထေနာင္းရိပ္

ဒီပိုစ္ကို ေရးမယ္ေရးမယ္နဲ႔ မေရးျဖစ္တာ အခ်ိန္မရတာလည္း တစ္ေၾကာင္း စာမရိုက္ခ်င္တာ တစ္ေၾကာင္း ဘယ္လိုအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေပးေပး ပ်င္းတာဟာ ေပၚတာပါပဲ။ 

            လူေတြတစ္ေယာက္န႔ဲ တစ္ေယာက္ယွဉ္ျပိဳင္ၾကတယ္။ ကဲ ဘာေတြျပိဳင္ၾကသလဲ? 

တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ မိမိလည္းျပိဳင္မိတာပါပဲ။ မျပိဳင္ရဘူးလို႔လည္း မေျပာပါဘူး။ ယွၪ္ျပိဳင္တယ္ ဆိုကတည္းက ႏိုင္ခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ 

တို႔ပါတီ၊ တို႔အသင္း တို႔လူမ်ိဳး စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ ယွဉ္ျပိဳင္ၾကတယ္

ယွဉ္ျပိဳင္တ့ဲ ေနရာမွာ ကိုယ္ဆိုတ့ဲ အတၱစြဲေလး ပါေနေတာ့ တစ္ပါးသူ ဘာျဖစ္သြားမလဲ ဆိုတာ မျမင္နိုင္ေတာ့ဘူး။ 

ကိုယ္အႏိုင္ရဖို႔ တစ္ခုတည္း ၾကည့္ၾကေတာ့တယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာ ယွၪ္ျပိဳင္ျခင္းကို မျမင္နိုင္ျခင္းက ဖုံး ထားတယ္။ ဒါေလးက စိတ္ကူးထဲေပၚလာတာေလးပါ။ စာေရးသူက ေတာင္ငူျပန္ေရာက္တိုင္း ကိုးတန္း၊ ဆယ္တန္း ကေလးေတြနဲ႔ ေတြ႕ေတြ႕ျပီး စကား ေျပာတယ္ ဆုံးမတယ္ 

ဒီတစ္ေခါက္ျပန္တုန္းက သူတို႔ကို ဒီစကားေလး ေျပာျပမိတယ္။ 

ယွဉ္ျပိဳင္တ့ဲ အခါ မျမင္နိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ဘာကို မျမင္နိုင္တာလည္းဆိုေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္ကို မျမင္နိုင္ေတာ့တာ။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ္သာ ျပိဳင္စရာပါ။ ကိုယ္ဟာ ေက်ာင္းသားဆိုလည္း မေန႔ ကထက္ ဒီေန႔ စာဘယ္ေလာက္ပိုရသလဲ၊ အလုပ္လုပ္သူဆိုလဲ မေန႔ကထက္ မႏွစ္ကထက္ ဒီေန႔ ဒီႏွစ္ တိုးတက္လာသလား ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ အရင္ကထက္ ပိုလာသလဲ။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဆိုလည္း အရင္ကထက္ အခု တိုင္ျပည္အေပၚ ျပည္သူျပည္သား အေပၚ ဘယ္ေလာက္ အက်ိဳးျပဳသလဲ ထိုက့ဲသို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျမင္ရမွာပါ။ 

ကိုယ့္ကိုယ္ကို မျမင္ဘဲ အတၱနဲ႔ျပိဳင္ေနသေရြ႕ ဘယ္သူနိုင္သြားမလဲဆိုရင္ အနတၱကပဲ ႏိုင္သြားမွာ ဘယ္သူမွမနိုင္ပါဘူး 

အနတၱ ထင္ရွားေနပါလ်က္ အတၱက ႏိုင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္နဲ႔ ေလာကဓမၼေတြနဲ႔ တစ္ခုခုေတာ့လြဲေနျပီေနာ္ 

သတိကပ္ျပီး ၾကည့္ၾကပါ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေလးေတြေတာင္ နားလည္သေဘညေပါက္ ေသးတာပဲ 

ကိုယ္မေန႔ကထက္ဒီေန႔ ကုသိုလ္ေတြတိုး လာျပီလား နိဗၺာန္န႔ဲပိုနီးျပီလားဆို ဆန္းစစ္ရင္း 

ေလာကီ ေလာကုတ္ ႏွစ္ျဖာ ျပည့္စုံႏိုင္ၾကပါေစ

ေမာင္ပညာ ( ေကတုမတီ )