ထေနာင္းရိပ္

မြန္ျပည္နယ္ရဲ႕ စာျပန္ပြဲေလးတစ္ခုက ကိုရင္ႀကီးတစ္ပါးရဲ႕ တရားေလးတစ္ပုဒ္ေပါ့။ မိမိရဲ႕ ဆရာျဖစ္သူက ဒီအေၾကာင္းေလး ခဏခဏ ေျပာျပီး တပည့္ေတြကို ဆုံးမဖူးတာေၾကာင့္ ေရးျဖစ္သြားတာပါ။

အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က စာသင္သား ရဟန္းငယ္ေတြ ကိုရင္ေတြဟာ စာျပန္ပြဲခ်ိန္ေရာက္ရင္ မြန္ျပည္နယ္မွာ ဆုံေတြ႕ ၾကတာေပါ့။ 

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ခုေသာ စာျပန္ပြဲမွာ မိမိရဲ႕ဆရာျဖစ္သူဟာ ထိုစာျပန္ပြဲ ႀကီးၾကပ္သူအျဖစ္ တာဝန္ယူရတယ္။ စာျပန္ပြဲ ခ်ိန္ဟာ ေန႔လည္မွာ ေျဖၾကရျပီး နံနက္မွာ ျမိဳ႕အတြင္းသို႔ ဆြမ္းေတာ္္ႀကီးေလာင္း ၾကြၾကရတယ္။ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သား မ်ား သဒၶါေဖြးျဖဴတဲ့မြန္တိုင္းရင္းသူ ေလးမ်ားဟာ မိမိတို႔ အိမ္ေရွ႕မွေနျပီး ဆြမ္း၊ သစ္သီး စတာေတြေလာင္းၾကတယ္။ 

ဒီလိုနဲ႔ စာေမးပြဲတြင္း တစ္ညမွာ ဆရာက အေညာင္းေျပ အညာေျပ ဆင္းျပီး လမ္းေလွ်ာက္တယ္။ ထိုအခ်ိန္မွာ အသားေက်ာင္းေလး တစ္ခု အတြင္းမွာ မီးမပိတ္ေသးဘဲ စကားေျပာေနသံၾကားတာနဲ႔ စာအေၾကာင္းေတြ ေျပာေနတာလား သိခ်င္တာနဲ႔ ဆရာဟာ အနားကပ္သြားတယ္။ 

အထဲက ကိုရင္ႀကီးႏွစ္ပါးေျပာေနတာက

“အရွင္ဘုရားရယ္ တပည့္ေတာ္ မေန႔ညက ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ဘူး၊ ဟ ဘာျဖစ္လို႔လဲ စာေတြစဉ္းစားေနလို႔လား၊ မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား တပည့္ေတာ္ မေန႔ မနက္က ျမိဳ႕ထဲ ဆြမ္းေတာ္ႀကီးၾကြတုန္းက ေတြ႕ခ့ဲလို႔ ဘုရား၊ ဘယ္သူမွေတာ့ ေလွ်ာက္မေျပာန႔ဲဘုရား၊ဟာ ဒါဆို ငါ့ရွင္ စာေမးပြဲ လည္း ဘယ္ေျဖႏိုင္မလဲ၊ 

စာေမးပြဲေတာ့ ေျဖႏိုင္ပါတယ္ဘုရား၊ ေစာေစာက အိပ္မေပ်ာ္ဘူးဆို၊ မွန္ပါ့ ေနာက္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ သြားပါတယ္၊ ဘယ္လိုျဖစ္ျပန္တာတုန္း၊ တပည့္ေတာ္ သေဘာေပါက္သြားလို႔ပါဘုရား၊ ဟ လုပ္ပါအုံး ဘယ္လိုသေဘာေပါက္သြားတာလဲ?

“ ေအာ္ ငါကသာ စဉ္းစားေနတာ သူကသိမွာ မဟုတ္ပါဘူး” လို႔ သေဘာေပါက္သြားတာဘုရား၊ အ့ဲလို သေဘာေပါက္ေတာ့ တပည့္ေတာ္လည္း တစ္ေရးပဲ အိပ္ေပ်ာ္ သြားေတာ့တာပဲ။ 

ဒါေလးၾကားေတာ့ ဆရာက ျပဳံးျပီးေနာက္ ျပန္ဆုတ္လာ ခ့ဲတယ္။ 

ေအာ္ ဟုတ္လိုက္တာ ကိုယ္သာ သူ႔အေၾကာင္း စဉ္းစားျပီး အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ေနေပမယ့္ သူကေတာ့ အိပ္ယာထဲ သိုးရင္သိုးေနမွာ ။ ကိုယ္ကသာ သူ႕ကို ေဒါသေတြထြက္ျပီး ႀကိတ္မႏိုင္ ခဲမရ အံတၾကိတ္ႀကိတ္ျဖစ္ေနတာ သူက သိမွမသိပဲေနာ္။ ေအာ္ သတိရလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေဒါသထြက္လို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုရင္ႀကီး သေဘာေပါက္သလိုသာ ေပါက္လိုက္စမ္းပါ။ 

ကိုယ္ကသာ စဉ္းစားေနတာ သူက သိမွာ မဟုတ္ပါဘူး ေလ။ သက္ရွိ သက္မ့ဲ အားလုံး ကိုယ္ သူတို႔ အေၾကာင္းစဉ္းစားေနတာမသိပါဘူး။

သေဘာမေပါက္သေရြ႕ေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္ညေတြ တာရွည္ေနအုံးမွာပါ

သံသရာ တစ္ေလွ်ာက္သေဘာမေပါက္လို႔ ေျပးလႊားေနခ့ဲရ၊ အိပ္ပ်က္ခ့ဲ ရတာေတြကို ခုသေဘာေပါက္လိုက္

ၾကပါေတာ့။ ေလာဘေၾကာင့္ အိပ္မေပ်ာ္၊ ေဒါသေၾကာင့္ အိပ္မေပ်ာ္နဲ႔ ေအာ္ ဘာေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ ကိုယ္ကို

ႏွိပ္စက္ေနအုံးမွာလဲ? ၾကိတ္မႏိုင္ခဲမရ ျဖစ္ခ့ဲ သမွ်သည္လည္း သေဘာမေပါက္လို႔၊ ေပ်ာ္မဆုံးဆုံး တျပံဳးျပံဳးနဲ႔

စားျမႈပ္ျပန္ ေနတာလည္း သေဘာမေပါက္လို႔ေနာ္။ သက္ရွိသက္မ့ဲ ကိုယ္စိတ္ဝင္စားသမွ်ဟာ တဒဂၤ ခဏပဲ

သာယာစရာ ထင္ေနရင္ ကိုယ္ပဲ ခံစားေနရမွာ။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေစခ်င္ပါတယ္။ 

ေအာ္ ဘဝမွာ သေဘာေပါက္သြားျပီး ေလာဘနဲ႔ မထိ၊ ေဒါသနဲ႔ မျငိပဲ ေအးခ်မ္း သာယာ အျပစ္ကင္းစြာ 

ျဖတ္သန္းႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း..................

ကဲအားလုံးအတြက္ လက္ေဆာင္

ျဖစ္ျပီးအေဟာင္း

တိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းကို

ျပန္ေျပာင္းစဉ္းစား

မျငီးတြားနဲ႔။

ေမာင္ပညာ ( ေကတုမတီ )