ထေနာင္းရိပ္

ဖုန္းတစ္ခု ဝင္လာတယ္။ state ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီက အေရးတႀကီး နဲ႔ အရွင္ဘုရား ဖုန္းနံပါတ္မနည္းကို လိုက္ရွာလိုက္ရတာပဲလို႔ အားရဝမ္းသာ ေျပာရွာတယ္။ မေတြ႕တာၾကာတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာဖူးသူတိုင္း ခံစားဖူးမွာပါ။ 

ဒါန႔ဲ အကူအညီတစ္ခု ေပးပါအုံး။ ထိုသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ပက္သတ္ျပီး မိမိသည္ အကူအညီေပါင္းမ်ားစြာကို ေပးဖူးခ့ဲ၏ ကူညီခ့ဲ၏။ ယခုလည္းအကူအညီ လိုလို႔တ့ဲ။ 

ဒါနဲ႔ သူကဆက္ေျပာတယ္။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ကို ေက်ာင္းတုန္းက ေရးေပးဖူးတ့ဲ ရီးစားစာ ကိုမွတ္မိလားတ့ဲ။ 

ဟိုက္ မိမိသည္ စာစီစာကုံးေရးသားရျခင္းကို ဝါသနာပါသေလာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြအက်ိဳး သူတို႔ရီးစားစာမ်ားကို ေရးေပးခ့ဲရဖူး၏။ ကိုယ္သာ မစြံ႔သာ သူတို႔အားေရးေပးလိုက္သည္မ်ားမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အဆင္ေျပသြားတတ္၏။ 

ခုေတာ့ ရဟန္းေဘာင္ေရာက္ေနတာေတာင္ အလြတ္မေပးေတာ့ဘူးလားလို႔ ေမးလိုက္မိတယ္။ 

အ့ဲလို မဟုတ္ပါတ့ဲ ေက်ာင္းတုန္းက ကူညီေရးေပးလိုက္ေသာ စာထဲက စာေၾကာင္းေလး တစ္ခ်ိဳ႕ မွတ္မိေသးလားတ့ဲ။ 

ခု သူ႕ေကာင္မေလးနဲ႔ လက္ထပ္ေတာ့မယ့္ အခ်ိန္မွာ ထိုကေလးမက ေျပာသတ့ဲ နင္ ပထမဆုံးေပးတ့ဲ စာထဲမွာပါတ့ဲ စာေၾကာင္းေလးေတြေၾကာင့္ နင့္ကို လက္ခံခ့ဲတာ ခု လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းတ့ဲ အခ်ိန္မွာလည္း ထိုစာသားေလးေတြ ျပန္ေျပာျပီး ေတာင္းပါလို႔ ဆိုသတ့ဲ။ 

စာထဲမွာ ဘာေတြေရးေပးလိုက္တာလဲ ဆိုတာ ျပန္စၪ္းစားေပးပါအုံးတ့ဲ။ 

ကိုယ့္ဖာသာေနသည္ကို အမႈက လာပတ္ျဖစ္ေအာင္ လာပတ္ေသးတယ္။ ဒါန႔ဲ master brain ကို CPU ႏွစ္လုံးတပ္ျပီး ျပန္ေမာင္းရတာေပါ့ မွတ္မိျပီ ဘယ္စာေၾကာင္းေလးေတြလည္းဆိုတာကို တကယ္ေတာ့ ထိုစာေၾကာင္းေလးမ်ားသည္လည္း မိမိစာသား မဟုတ္ ဆရာႀကီးတကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္သုံးဖူးတ့ဲ စကားလုံးေလးေတြ 

“ ဘဝါဘေဝ အဆက္ဆက္က ႏွစ္ျဖာေရစက္ ျပဳသမွ်ေတြလွ်င္ ပါေလခ်က္ သမုဒယ နယ္ တစ္ခြင္ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ၾကားသကဲ့သို႔ ခ်စ္စကားၾကားလိုလွသည္ ႏွမငယ္ မေဟသီ" စသည္ျဖင့္ေပါ့။ 

ေက်းဇူးအရွင္ဘုရားတ့ဲ မဂၤလာဦးဆြမ္းေကၽြးပင့္မယ္တ့ဲ ေတာ္ေတာ္ပါကြာ လို႔ မင္းတို႔ စုံတြဲေတာ့ ေတာ္ေတာ္လန္႔သြားျပီလို႔ ေတာ္ၾကာ ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ေနမွ မဂၤလာဦးဆြမ္းေကၽြးမွာေဟာသြား တ့ဲ တရာထဲက စကားလုံးေလးေတြ ျပန္ေမးေနရင္ေနာက္ထပ္ ျပႆနာလို႔ ေျပာရင္း ဒင္းက ထပ္ေမးတယ္ အရွင္ဘုရားမွာေကာ သွ်င္မဟာရ႒သာရလို ႏွမလက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့ေလး ဘာေလး မရွိဘူးလားတ့ဲ။ အ့ံမယ္ ဒါမ်ိဳးေတာ့ျငိမ္ခံလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ေဟ့ တို႔က ေလာကီဇာတ္ေၾကာ ဓါတ္သေဘာေတြကို ခပ္ေပါေပါလို႔ မွတ္ထင္တာလို႔ ခပ္ေပါေပါ အလုပ္ေတြလုပ္သူေတြကိုလည္း ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေတြလို႔ပဲ ျမင္တယ္လို႔ ေမးမိတာမွားပါတယ္ ဆိုျပီးဖုန္းခ်သြားေလရဲ႕။ 

ဖုန္းသာက်သြားတယ္ အေတြးေတြက မတင္မက် နဲ႔ ဒါနဲ႔ ဝင္းဦးရြတ္ခဲ့ေသာ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို တိုးတိုးညီးတြားမိတယ္။

သူ႕ကိုေလ 

ေဝဒနာ သစ္သစ္န႔ဲ 

လႏွစ္မ်ားစြာ

ခ်စ္ခ့ဲပါလည္း

ေမတၱာဘံုမွာ

ဖူးစာမႀကံဳလို႔

မဆုံခ့ဲရဘူး

တစ္ဘဝမွာတစ္ခါ

တစ္သက္မွာတစ္ေယာက္

ေမ့ေပ်ာက္ဖို႔ေဝး

ရင္မွာေႏြး

အေတြးမ်က္ဝန္း

ေဝဒနာမႊန္းစဲ

ရင္ထဲစူးနစ္

ေမတၱာစစ္မို႔

အခ်စ္ဆုံးသူ႕ကို

မေမ့ႏိုင္ပါ..........

တစ္စစီျဖစ္ေနတ့ဲအေတြးေတြကို ျဖတ္ေတာက္ဖို႔ အားယူရင္း အရင္ကဇာတ္လမ္းေလးကို တဒဂၤမွတ္တမ္းေရးဖို႔ ကီးဘုတ္ေပၚေျပးလႊားေနေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ျပင္ဆင္ရင္း 

စာဝါတုံးေခါက္ေလျပီ............

ေမာင္ပညာ ( ေကတုမတီ )