Friday, February 3, 2012
ေရႊအဆံုးအမ
ရွင္ေခ်ာင္ ေသၾကပ္၊ ရွင္ၾကပ္ ေသေခ်ာင္။
စားသမွ် မစင္၊ ထားသမွ် မေသခင္။
ယခုကာလာ ဘ၀ေကာင္းတြင္
စားလည္းစား၊ ထားလည္းထား
ျပဳလည္းျပဳၾကမွ ေတာ္မည္ထင္။
ဒီပဲယင္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး။
ေရႊအဆံုးအမလို႕ အမည္ေပးျပီး ေခတ္အဆက္ဆက္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့ေတာ္မူေသာ
ေရႊက်င္သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးမ်ား၏ အဆံုးအမေလးမ်ားကို သိရသေလာက္ ေရးသား
ျခင္းပါ။ ကိုယ္သိသလို တျခားေသာသူေတြသည္လည္း သိၾကပါေစဆိုတဲ့ စိတ္ထားနဲ႕႔ မအားမလပ္သည့္
ၾကားကေရးသားလိုက္တာပါ။ သာသနာပိုင္ ေျမာင္းျမဆရာေတာ္ၾကီးကလည္းပဲ အေနရိုးေစ၊ အသိဆန္း
ေစလို႕ ဆံုးမ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသိအလိမၼာ ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္ဖို႕႔ အသိဥာဏ္ရေစတဲ့ စာေပ
ဗဟုသုတ တရားဓမၼေတြကို အျမဲရွာေဖြ ေနရပါမယ္။
ခုလည္းဒီစာပိုဒ္ေလးကို ေရႊက်င္ အဆံုးအမေတြထဲကေန သေဘာက်လြန္းလို႕႔ မွတ္သားထား
ခဲ့တာ။ ဆရာေတာ္ၾကီးက ေမတၱာတရားလြန္စြာအားၾကီးလို႔ တိုတိုနဲ႔လိုရင္း ဆံုးမခဲ့တာပါ။ တကယ္အ
လုပ္လုပ္ေနေသာ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြဟာ စကားထက္တရားကို ပိုတန္ဖိုးထားၾကတယ္။
စကားေျပာျပီး အလုပ္မျပီးမွာစိုးရိမ္ေတာ္မူၾကပါတယ္။ ခုလည္းေရႊက်င္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး တပါး
ျဖစ္တဲ့ ဒီပဲယင္းဆရာေတာ္ၾကီးက ရွင္ေခ်ာင္ ေသၾကပ္တဲ့...........။ အသက္ရွင္ေနစဥ္မွာ ခပ္ေခ်ာင္
ေခ်ာင္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေသတဲ့အခါ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း နဲ႔ ေသရပမါ။
ဘယ္လုိၾကပ္တာလဲဆိုေတာ့ ေသခါနီးမွာ မေသခင္တုန္းက လုပ္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္အခြင့္
အေရးေတြကို လုပ္ႏိုင္ပါရဲ႕သားနဲ႔မလုပ္ခဲ့မိပါလားလို႔ ရင္ထဲမွာမြန္းၾကပ္ျပီး ကုသိုလ္မရွိျခင္းအေပၚမွာ
ေနာင္တတရားနဲ႔ မြန္းၾကပ္ေနတာပါ။ ဒါဟာလည္း အလြန္ကို မွတ္သားစရာေကာင္းပါတယ္။ လူေတြ
ဟာ ခုလို သာသနာေတာ္နဲ႔ၾကံဳေတြ႔ရတာ ကံေကာင္းလို႔ပါလားလို႔ မွတ္ယူသူ အလြန္ကို နည္းပါပါတယ္။
ကိုယ္ရဲ႔အေကာင္းကံကို အလုပ္ကံနဲ႔ ထိုက္တန္စြာ လုပ္မွ ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္မွာပါ။
ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ ဆရာေတာ္ၾကီး ဆံုးမသလို အသက္ရွင္ေနစဥ္အေနေခ်ာင္ေနခဲ့ရင္ေတာ့ ကံေကာင္း
ျပီး အလုပ္မေကာင္းတဲ့ သူျဖစ္ျပီး လက္၀ယ္ရရွိထားတဲ့ အေျခအေနေကာင္းေလးေတြကေန ဆုတ္ယုတ္
သြားမွာပါ။
ဒါကိုၾကိဳျမင္သိတဲ့ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက စားသမွ်ဟာ မစင္ပါ ထားသမွ် ဟာ မေသခင္
မွာပါ တဲ့ .....။ ဟုတ္ပါတယ္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ အစားအစာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ စားလိုက္သမွ် မစင္
ျဖစ္သြားတာခ်ည္းပါပဲ။ လူေတြဟာ ဒီသေဘာတရားကို သိေပမယ့္ တရားသေဘာကိုက်ေတာ့ မေတြး
မဆင္ျခင္ၾကဘူး။ မစားခင္မွာ အေကာင္းဆံုးအစားအစာေတြပဲ စားျပီး ျပန္စြန္႕ေတာ့ ဘယ္သူမွ မလို
ခ်င္တဲ့ မစင္ အပုပ္ေတြျဖစ္သြားပါလား။ ဒီအခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ ဒီအစားအစာနဲ႔ပက္သတ္ျပီး ဘာ
မ်ား ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ မာန္မာန တက္စရာလိုမလဲ ........။
မေသခင္မွာ ပိုင္ဆိုင္ထားသမွ်ဟာလည္း မေသခင္သာ ကိုယ္နဲ႔ဆိုင္သလိုနဲ႔ ေသေတာ့
အားလံုးထားခဲ့ရတာခ်ည္းပဲ။ ဒါဆို ေသျပီးကုိယ့္ေနာက္မပါတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာ အတြက္နဲ႔မ်ား ေလာဘ
ေဒါသ၊ မာန္မာန ေတြျဖစ္ေနၾကတာ တန္ရဲ႕လားလို႔ ေမးခ်င္တယ္။ ေသျပီး ကိုယ့္ေနာက္ပါမွာက
ကိုယ္ျပဳသမွ် ေကာင္းကံ ၊ ဆိုးကံေတြပဲေလ။ ေကာင္းလည္း ကိုယ္စံ မေကာင္းလည္းကိုုယ္ခံလို႕
အမ်ားသူငါ ေျပာဆိုေနၾကတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္းတာကိုလည္း ကိုယ္ပဲျပဳႏိုင္တာ ၊
မေကာင္းတာကိုလည္း ကိုယ္ပဲ လုပ္တာ။ ဘယ္သူကမွ တိုက္တြန္းလို႔ လုပ္ရတာမဟုတ္ဘူး။
အသိခ်င္းတူျပီး ဘာကြာသြားသလဲဆိုေတာ့ မေကာင္းမွန္းသိလို႔ ဆက္မလုပ္ေတာ့တဲ့သူ၊
ေကာင္းမွန္းသိလို႔ ပိုလုပ္တဲ့သူ ဒါကြာသြားတာ။ သိတာခ်င္းတူၾကေပမယ့္ လုပ္တာခ်င္းကြာရင္
လည္းပဲ ေရာက္ရာခ်င္းကမတူႏိုင္ပါဘူး။ ယခုကာလာ ဘ၀ေကာင္းတြင္တဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးက
ယခုေရာက္ေနတာ ရရွိေနတာ ဘ၀ေကာင္းပါတဲ့...။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဗုဒၶသာသနာ၀င္သူေတာ္စင္
ေတြရရွိထားတဲ့ ဘ၀ေတြဟာ အလြန္ကိုေကာင္းမြန္တဲ့ ဘ၀ေကာင္းေတြပါ။ သာသနာတြင္းကုသိုလ္
ေတြျပဳႏိုင္တဲ့ အေျခအေနေကာင္းေတြပါ။ ဒါေတြကို သိ၊ နားလည္၊ သေဘာေပါက္ျပီး သိတဲ့အတိုင္း
ျပဳ၊ ေျပာ၊ ၾကံမွသာလွ်င္ သာသနာ့ အေမြကို ရရွိၾကမွာ။
သာသနာ့အေမြဆိုတာ ဘာလဲ ? မဂ္ ၊ ဖိုလ္ ၊ နိဗၺာန္ ဆိုတာေတြပါ။ ျမတ္စြာဘုရားေပး
ခဲ့ေသာ သာသနာဟာ က်င့္ၾကံလိုက္နာ အားထုတ္သူတို႔ အတြက္ေတာ့ မပင္ပန္းတဲ့ ဘ၀ခရီးလမ္း
ေတြျဖစ္မွာပါ။ ဆရာေတာ္ၾကီးကလည္းပဲ ဆံုးမခဲ့တယ္မဟုတ္ေလာ စားလည္းစား ထားလည္းထား
စားပါ ေဘးမျဖစ္ေအာင္၊ ထားပါဆိုတာကေတာ့ ေယာနိေသာမနသိကေရာ ...ဆိုတဲ့ ႏွလံုးသြင္း
အမွန္ကို၊ ပစၥည္းဥစၥာရွာေဖြရာမွာ ႏွလံုးသြင္းအမွန္မရွိလွ်င္ မေတာ္ေလာဘေတြႏွင့္ ဘယ္သူေသေသ
ငေတမာလွ်င္ ျပီးေရာဆိုတာေတြ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ထားေကာင္းေလး ထားပါတဲ့။
ျပဳလည္းျပဳၾကပါ.........။ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ျပဳၾကရမွာပါ။ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈဆိုတာ ျပဳတဲ့
သူအတြက္ အျပစ္မရွိျခင္း၊ ေကာင္းေသာအက်ိဳးကို ေပးျခင္းဆိုတဲ့ တရားပါ။ ျပဳေနတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း
အျပစ္မရွိဘူးတဲ့။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ......။ အရုဏ္ဆြမ္းေလာင္းဖို႔ မနက္အေစာထကတည္းက ကုသိုလ္
စိတ္နဲ႔ ေနာက္ ခ်က္ၾကျပဳတ္ၾက ေတာ့လည္း ကိုယ္စားဖို႕ ခ်က္ျပဳတ္တာထာက္ ေလာဘ၊ ေဒါသ မရွိ။
ကုသိုလ္ျပဳဖို႔ စဥ္းစားၾကံစည္လိုက္ကတည္းက ကုသိုလ္ေရအလ်ဥ္ၾကီး ျဖစ္ေပၚလာတာ။ ဆြမ္းေလာင္း
စဥ္မွုာလည္း ၾကည္ႏူး၀မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာရေသးတယ္။ ေလာင္းျပီးျပန္ေတာ့ ျပန္စဥ္းစားတိုင္းလည္း
ပဲ ေအာ္ အျပစ္မရွိတဲ့ အလုပ္ပါလားလို႔ စိတ္ေအးခ်မ္းတယ္။ ဒါက ဆြမ္းေလာင္းတာနဲ႔ ပက္သတ္ျပီး
ေျပာျပတာပါ။
ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရကပ္တာ၊ ပန္း၊ ဆီမီး လွဴတ တရားနာတာ ၊ တရားစာဖတ္တာေတြ
ကအစ အားလံုးထည့္ျပီး စဥ္းစားလုိက္ရင္ ကုသိုလ္ျပဳဖို႔ စိတ္ကူးၾကံလိုက္ကတည္းက အျပစ္မရွိဘဲ
ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြ ျဖစ္ဖို႔ပဲျဖစ္ေနတာ။ ဒါေလးေတြသိရေတာ့ ေအာ္ငါတို႔ ျပဳသမွ် ကုသလေတြ
ဟာ ငါတို႔ အတြက္ေတာ့ အားကိုးရာပါလား ဒါေၾကာင့္ မေသခင္မွာ အေနေခ်ာင္ နဲ႔ မေနပဲ ကုသိုလ္
တရားေတြကို ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္လုပ္မယ္ဟဲ့လို႔ ၾကံဳး၀ါးျပီး လုပ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္အခ်ိန္ခ်ိန္ေသ
ေသ ၾကပ္မွာေၾကာက္ဖို႔လည္းမလို၊ ဘယ္ကို ေရာက္မွာလည္း မေၾကာက္ရေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္
မိမိတို႔ တေတြ ရရွိထားတဲ့ အေျခအေနေကာင္းေလးေတြကို စိတ္ထားေကာင္းေလးေတြနဲ႔ အသံုးခ်
ျပီး ေနစဥ္မွာ ကုသုိလ္တရားနဲ႔ ၾကပ္မတ္တည့္ျပီး ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းႏိုင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆုမြန္ေကာင္း
ေတာင္းရင္း ေရႊ အဆံုးအမမ်ားထဲက အဆံုးအမေလး တစ္ခုကို လက္ဆင့္ကမ္းမွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။
သူ႕ဘက္ကိုယ့္ဘက္ ရႈျမင္တတ္ၾကပါေစ........................။
ေမာင္ပညာ ( ေကတုမတီ )
No comments:
Post a Comment