ထေနာင္းရိပ္

                    ဘ၀ဆိုတာ အျမဲ ရွင္သန္၊ လႈပ္ရွားသြားလာေနရတာပါ။ နည္းနည္းေလးမွ အျငိမ္ေနရတာ မဟုတ္။ လုပ္ရင္း၊ ကိုင္ရင္း၊ ေရာင္းရင္း၊ ၀ယ္ရင္း နဲ႔ ဘ၀ကိုျဖတ္သန္း ေနၾကရသူေတြ၊ ဘ၀ေနထိုင္နည္းေတြ ထဲမွာ အကုသိုလ္အျဖစ္နည္းေအာင္ ေနထိုင္နည္းေလးေတြကို အျမဲတမ္း သိေစခ်င္တယ္၊ ေျပာေပးခ်င္တယ္။ ဘ၀ခရီးၾကမ္းကို အပူလမ္းက ျဖတ္သန္းမသြားေစခ်င္ဘူး။ ေအးခ်မ္းတဲ့ လမ္းကသြားေစခ်င္တယ္။ ေအးခ်မ္းစြာ နဲ႔ပဲ သြားေစခ်င္တယ္။ 

                            ခရီးက ၾကမ္း၊ လမ္းျပက မရွိ၊ အႏၱရာယ္က မ်ားလိုက္ပါဘိႏွင့္။ ေအာ္ ဘ၀ဆိုတာ အဲ့ဒါလား။ မိဘရယ္လို႔ ျဖစ္လာတာနဲ႔ ကိုယ့္ဖို႔သာမက သားသၼီး အတြက္ပါ ရွာေဖြလိုက္ၾကရတာ။ ခုေရးသာမက ေနာင္ေရး အတြက္ပါ ရွာလိုက္၊ ေဖြလိုက္ရတာ။ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ေနမွန္းလည္းမသိ၊ အျပစ္ရွိမွန္း သိလ်က္နဲ႔ လည္း ဇြတ္လုပ္ ေနၾကတာေတြ ျမင္ရေတာ့........။ သိေစခ်င္တယ္။ ျပင္ေစခ်င္တယ္။ ျမင္ေစခ်င္တယ္။ ဒီ စိတ္ ေလးေတြက ကြန္ျပဴတာ ကီးဘုတ္ေပၚမွာ လက္ေခ်ာင္းေတြကို ေျပးလႊားေစခဲ့တယ္။  

                          ငယ္စဥ္ကတည္းက အဆံုးအမကို လိုလားသူ ကေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ ၾကီးျပင္းခဲ့တဲ့ စာေရးသူဟာ ဘယ္နားက အဆံုးအမေလးေတြ ျဖစ္ျဖစ္ ေရးမွတ္ထားတာ ရွိခဲ့သလို၊ က်က္မွတ္ထားတာေလး မ်ားလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ မိဘေကာင္း၊ ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္းေကာင္းနဲ႔ ေတြ ႔ဆံုၾကံဳခဲ့ရလို႔လည္း ဒီ လိုအဆံုးအမ မ်ား ရရွိခဲ့တာပါ။ ဘယ္လိုပင္ ရခဲ့၊ ရခဲ့ ခုေတာ့ ဒါေလးေတြက အပူလမ္းက ခရီးသည္မ်ားအတြက္ ခ်မ္းေျမ့စရာ မ်ားပင္ ျဖစ္လာေစခဲ့ျပီေပါ့။ ျမန္မာလူမ်ိဳးအမ်ားစုဟာ ကံကို ယံုၾကတယ္။ ေကာင္းတာလုပ္ ေကာင္းက်ိဳးရ၊ မေကာင္းတာလုပ္က မေကာင္းက်ိဳးရတယ္ဆိုတာ အားလံုးယံုၾကည္ျပီးသားပါ။ သို႔ေသာ္ ေကာင္းတာကို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ လို႔ေမးလာၾကျပန္တယ္။ ေအာ္ ခက္ေပစြ။

                              ငယ္ငယ္က အဆံုးအမေလးတစ္ခု ရခဲ့ဖူးတယ္။ `ပစၥဳပၸန္မွာ ေကာင္းေအာင္သာ၊ သံုးျဖာကံျပဳလုပ္၊ မေပးသေလာ၊ ေပးသေလာ ေစာေၾကာေနဖြယ္ မဟုတ္။ ပထမေဇာ ဒလေဟာ သေဘာသူ ဖြင့္ထုတ္´ တဲ့  မွတ္ထားမိတာေတာ့ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ တစ္ဘ၀သာသနာ စာအုပ္ထဲကလားပဲ ဒါေလးကို ဖတ္မိတုန္းက အရမ္းကို သေဘာက်ခဲ့တာ။ အဲ့တုန္းကေတာ့ ေဇာေတြဘာေတြ နားမလည္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခုျပန္ေတြးၾကည့္ရင္း အဲ့အဆံုးအမေလး ရျပီး ပစၥပၸန္မွာ ေကာင္းေအာင္ ေနခဲ့၊ ထိုင္ခဲ့တာ။ အေတာ္ လည္း အက်ိဳးရွိခဲ့တယ္။ 

                              စာပိုဒ္ေလးက ဘာဆိုလိုတာလဲ ဆိုေတာ့....။ ယခု မိမိေရာက္ရွိေနတဲ့ တနည္းအားျဖင့္ ခုလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ထဲမွာ ေကာင္းေအာင္ျပဳလုပ္ပါတဲ့။ ဘာအလုပ္ကိုပဲလုပ္လုပ္ ေကာင္းတဲ့ စိတ္ထားေလး နဲ႔ေကာင္းေအာင္သာ ျပဳလုပ္ေနပါ။ ေကာင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ေနပါဆိုေပမယ့္ ေျပာေနတာလည္းပါတယ္။ စိတ္ကူးၾကံစည္ေနတာလည္း ပါတယ္ေပါ့။ ေကာင္းေအာင္ ျပဳ၊ ေျပာ၊ ၾကံေနရင္ ဘာမွစိတ္မပူပါနဲ႔တဲ့။ ကံ သံုးပါးလံုးကို သာ ေကာင္းေအာင္ ထိန္း၊ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ လာမလား၊ မလာဘူးလား ေမးေနစရာမလိုပါ တဲ့။ 

                           တစ္ခ်ိဳ ႔ကလည္း ေကာင္းတာေတာ့ လုပ္ေနပါတယ္။ ေကာင္းက်ိဳးကမလာ၊ မလာနဲ႔ မိုလို႔ ဘယ္အခ်ိန္မွ လာမလဲဆိုျပီး ေဒါသေတာင္ထြက္ၾကတယ္ဆိုပဲ။ ေအာ္ ေကာင္းတာလုပ္၊ ေျပာ၊ ၾကံ ေနရတာ ကိုက စိတ္ခ်မ္းသာစရာ ေကာင္းလိုက္တာ။ မေကာင္းတာေတြ လုပ္၊ ေျပာ၊ ၾကံေန ၾကည့္ပါလား။ မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္လာေရာ။ အပူမ်ားတယ္။ စိတ္မခ်မ္းသာဘူးဆိုတာ အဲ့ဒါပဲ ။ ဒါပဲ စဥ္းစား၊ ဒါပဲ ေျပာ၊ ဒါပဲလုပ္ေန ဒါပဲ ျဖစ္မွာေပါ့ ဆိုသလိုေပါ့။ ကိုယ္က အပူပဲ စဥ္းစား၊ အပူပဲ ေျပာ၊ အပူသည္အလုပ္ လုပ္ေနေတာ့ အပူေတြပဲ လာမွာ။ ကိုယ့္အလုပ္ေလး ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ပါ။ 

                          သားသၼီးအတြက္ရွာဟာ ရွာတာပဲ။ ကိုယ္အပူမေလာင္ေစနဲ႔။ ေနာင္ေရးအတြက္ဆိုျပီး ခု အပူေတြ မေလာင္ေစနဲ႔။ ခု ေအးခ်မ္းေအာင္ ေနတတ္မွေနာ္။ ေနာက္မွ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳျပီး အျပစ္ေက်မယ္ မထင္ပါနဲ႔။ ခု ကတည္းက အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ေနလိုက္ပါလား။ ေနာက္ေနာင္ ေကာင္းခ်င္ ပါတယ္ဆိုရင္ ခုကတည္းက ေကာင္းေအာင္ ေနပါ။ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ့သမွ် တရားေတြဟာ ခုလည္း ေကာင္း၊ ေနာင္လည္းေကာင္းတာေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ ခု က်င့္စဲမွာလည္း ေကာင္းမြန္တယ္။ က်င့္ျပီးေနာက္ သံသရာမွာလည္း ေကာင္းတယ္။ 

                            အေကာင္းရွာ လူသားေတြၾကားမွာ အေကာင္းတရားေတြကိုသာ ေဟာမိန္႔ခဲ့တာ။ ေကာင္း တဲ့အက်ိဳးလိုလားတယ္၊ ရခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေကာင္းတဲ့ တရားေတြကို ျပဳ၊ ေျပာ၊ ၾကံ ေနေပါ့။ ေကာင္းတဲ့ တရားက ေစ်းေရာင္းရင္းလည္း က်င့္လို႔ရပါတယ္။ ခ်က္ျပဳတ္ရင္းလည္း က်င့္လို႔ရပါတယ္။ ေစ်းေရာင္းရင္း ၀ယ္သူေတြ ေမတၱာပို႔ ရႏိုင္သားပဲ။ ရံုးသြားရင္း ရံုးကလူေတြ ေမတၱာထား။ က်င့္စရာေတြက မ်ားပါတယ္။ က်င့္ခ်င္စိတ္ရွိဖို႔ပါပဲ။ တကယ္ေကာင္းတဲ့ တရားေတာ္ေတြ က်င့္မယ္ဆိုရင္ တကယ္ေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးေပး ပါတယ္။ 

                         ခုေကာင္းမွ ေနာင္ေကာင္းမည္။ ေနစဥ္ေကာင္းမွ ေသရင္လည္းေကာင္းပါမယ္။ ေနစဥ္မွာ မေကာင္းခဲ့သမွ် ေသရင္ေတာ့ ထပ္ပူရအံုးမွာပါ။ ကိုယ္ကေတာ့ သားသၼီးေကာင္းစားဖို႔ ေကာင္းတာေရာ၊ မေကာင္းတာေရာ လုပ္ခဲ့တယ္။ ခံရေတာ့ ေကာင္းတာလည္း ကိုယ္ပဲစံ၊ မေကာင္းတာလည္း ကိုယ္ပဲခံရတာ ပါ။ ေကာင္းစြာရွာေဖြထားတဲ့ ခ်မ္းသာဟာ ေကာင္းစြာ အသံုးခ်မယ္ဆိုရင္ တစ္မိသားစုလံုး စံစားရမွာပါ။ ရွာေတာ့ရွာခဲ့တယ္ ဘယ္ေတာ့မ်ား ကိုယ့္အလွည့္ျပန္ေရာက္မလဲ ၀ဋ္လည္ အံုးမွာပါလားဆိုတဲ့ စိတ္ ခံစား ေနရမယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီ စည္းစိမ္ဟာ စံစားရတာမဟုတ္ဘဲ၊ ခံစားရတာ ျဖစ္ေနမွာပါ။ အခုလည္း မေကာင္း၊ ေနာင္လည္း ေကာင္းလာမည္ မဟုတ္ပါ။ 

                         တရားအလုပ္ဆိုတာ တရားေသာအလုပ္ပါပဲ။ ဒါအရိုးရွင္းဆံုး ေျပာျပလိုက္တာပါ။ တရားအားထုတ္တယ္ ဆိုသည္ကား တရားအားေတြကို ထုတ္သံုးျခင္းပါ။ ကိုယ့္မွာ ရွိေသာ သဒၶါ၊ ၀ီရိယ၊ သတိ၊ သမာဓိ၊ ပညာ စတဲ့ တရားအားေတြကို ထုတ္ကာသံုးျခင္းသည္ တရားအားထုတ္ျခင္းပါပဲ။ ဒီ အားေတြ မိမိတို႔ ဆီမွာ ရွိပါတယ္။ ထုတ္သံုးသူဟာ တရားအားထုတ္ေနသူ ျဖစ္ျပီး၊ မထုတ္သံုးသူကေတာ့ အားမထုတ္ သူ ျဖစ္ေနမွာပါ။ ရွိသင့္တဲ့ တရားအားေတြနဲ႔ အျပိဳင္ မရွိသင့္တဲ့ မတရားအားေတြကလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကို အားထုတ္ရင္ေတာ့ မတရားအားထုတ္သူ လို႔ ေခၚခ်င္ေခၚႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ ဆိုတဲ့ အဆိုးတရားေတြပါ။ ဒါေတြဟာ မရွိသင့္၊ မထုတ္သင့္တဲ့ တရားေတြပါ။ 

                                   ထိုအဆိုးတရားမ်ား ထုတ္သံုးခဲ့မယ္ဆိုရင္ ခုလည္းဆိုး၊ ေနာင္လည္းဆိုး ေနမွာပါ။ ဒါ ေၾကာင့္သံသရာ လမ္းခရီးကေန ျမန္မၾကာ လွမ္းထြက္ခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္၊ ပစၥဳပၸန္မွာ ေကာင္းေအာင္သာ သံုးျဖာကံ ျပဳလုပ္ပါ။ ပထေဇာ ဒလေဟာ သေဘာသူဖြင့္ထုတ္ပါလိမ့္မယ္။ ပထေဇာက ေကာင္းရင္ ေကာင္း သေလာက္ ဒီဘ၀မွာတင္ အက်ိဳးေပးပါတယ္လို႔ ဆိုလိုက္တာပါ။ ေကာင္းတာလုပ္လို႔ ဘ၀ပ်က္ ဒုကၡေရာက္ ရတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ ေကာင္းတာေျပာ၊ ေကာင္းတာၾကံ ဖုိ႔လည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒါမွ တရားအား ထုတ္သူ အစစ္ျဖစ္ပါမယ္။ ခုလည္းေကာင္း ေနာင္လည္းေကာင္း ေအာင္ ကံ သံုးပါးလံုးေကာင္းေအာင္ေန ၾကရင္း ဘ၀လမ္းခရီးကို ေအးခ်မ္းစြာ ျဖတ္သန္းႏိုင္ၾကပါေစ။

တစ္စ တစ္စ စြန္႔၀ံ့မွလွ်င္ ဘ၀ေနာက္ ေနာင္ ဆက္တိုင္းေကာင္း၏။ 

ေမာင္ပညာ ( ေကတုမတီ )