ထေနာင္းရိပ္

                 ၾသ၀ေဒယ်ာ ႏုသာေသယ်၊ အသဗၻာ စ နိ၀ါရေယ။

                သတံ ဟိ ေသာ ပိေယာ ေဟာတိ၊

          အသတံ ေဟာတိ အပၸိေယာ။ တဲ့ အေၾကာင္းကိစၥေပၚလာရင္လည္း ဆံုးမတတ္ရမယ္။ အေၾကာင္းကိစၥ မေပၚခင္ မွာလည္းပဲ သြန္သင္တတ္ရပါမယ္။ ၾသ၀ါဒ ၾသ၀ါဒ နဲ႔ လူေတြက ေတာင္းခံၾကတယ္။ ၾသ၀ါဒဆိုတာ မ်က္ေမွာက္မွာလည္း ဆံုးမရမယ္။ မ်က္ကြယ္ကေနလည္း သြန္သင္ရမယ္။ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါလည္း ဆံုးမတတ္ ရမယ္ အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါလည္း သြန္သင္တတ္ရပါမယ္။ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ေတြ မလုပ္ေအာင္လည္းပဲ တားျမစ္တတ္ရမယ္။ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြ လုပ္ေအာင္လည္းပဲ တိုက္တြန္းတတ္ရပါမယ္။ အဲ့ဒီလို ဆံုးမသြန္သင္တတ္သူကို ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းေတြ သိပ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကပါသတဲ့။ ပညာမရွိေသးသူေတြ ကေတာ့ လံုး၀ကို သေဘာမက်ၾကဘူး။ ဒါဟာ အထက္က ဓမၼပဒ ပါဠိေတာ္မွာလာတဲ့ ဂါထာေလးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ပါ။ 

                ဒီဂါထာေလး ေတြ႔ျပီး စာသားေလးေတြကို ဖတ္မိေတာ့ ၾသ၀ါဒအေၾကာင္းလည္း သေဘာေပါက္နား လည္မိသလို ျမတ္စြာဘုရားေပးခဲ့ေသာ ၾသ၀ါဒေလးေတြကိုလည္း သတိရမိတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ ဘုရားအျဖစ္ သို႔ေရာက္ေတာ္မူျပီး ပထမဆံုး သံဃာေတာ္ေတြကို ၾသ၀ါဒေပးတာကေတာ့ အခုလို တပို႔တြဲလျပည့္ေန႔ည မွာေေပါ့။ ဘာေလးကို ၾသ၀ါဒေပးလည္းဆိုေတာ့ `သဗၺပါပႆ အကရဏံ၊ ကုသလႆုပသမၸဒါ၊ သစိတၱပရိေယာဒါပနံ၊ ဧတံ ဗုဒၶါန သာသနံ။ ´ 

                   ဒါအားလံုးရတဲ့ စာသားေလးပါ။ ပါဠိလိုေရးထားေတာ့ ဘာမွန္းမသိျဖစ္ေနၾကမယ္။ အားလံုးသိတဲ့ စာနဲ႔ေျပာရရင္ မေကာင္းမႈေရွာင္၊ ေကာင္းမႈေဆာင္၊ ျဖဴေအာင္စိတ္ကိုထား ဒါေလးပါ။ ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့ အားလံုးၾကားဖူး၊ နာဖူး မွတ္သားဖူးၾကပါတယ္။ ဒါျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးတိုင္း ေပးတဲ့ၾသ၀ါဒေလးပါ။ ဒီအဆံုးအမေလးေပးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ တကယ့္ကို ၾသ၀ါဒလိုလားတဲ့ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းေတြဟာ မေကာင္းမႈေတြကို မျပဳမလုပ္ေတာ့ ဘဲ  ေရွာင္ၾကတယ္။ ေကာင္းမႈကုသုိလ္တရားေတြကို အရင္ကထက္ပိုျပီးျပဳလုပ္ၾကတယ္ေပါ့။ 

                             တစ္ခ်ိဳ႕ကလာလာေျပာၾကတယ္။ တပည့္ေတာ္တို႔က အိမ္ရွင္မေတြ တရားအားထုတ္ဖို႔ အခ်ိိန္မရွိပါဘုရား။ အိမ္မႈကိစၥအ၀၀ကိုေဆာင္ရြက္ေနရသျဖင့္ တရားႏွင့္ေ၀းျပီလို႔ ထင္ၾကတယ္။ ေအာ္ ဒါနဲ႔ ဖတ္ထားမိတဲ့ အိမ္ရွင္မ အေၾကာင္းေလးကိုျပန္ေျပာျပမိတယ္။ အိမ္ရွင္မဆိုတာ အိမ္ ကို ရွင္ ေအာင္ မ ရတဲ့ သူပါ။ အိမ္မွာ ေမတၱာတရားေတြ ရွင္ေအာင္မရတဲ့သူ။ အိမ္မွာ ကုသိုလ္တရားေတြ ရွင္ သန္ေနေအာင္ မ ရ တဲ့သူ။ အိမ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ေအးခ်မ္းမႈေတြ ရွင္ သန္ေနေအာင္ မ ရတဲ့သူကို အိမ္ရွင္မ လို႔ေခၚပါတယ္။

                                အိမ္မွာ အေကာင္းတရား၊ အျမတ္တရား၊ အျငိမ္းဓာတ္တရားေတြ ရွင္ သန္ေနေအာင္ မ ႏိုင္တဲ့ အိမ္ရွင္မ ျဖစ္မွလည္း အိမ္ရဲ႕ အရွင္သခင္ မ ဆိုတဲ့ အိမ္ရွင္မ အဓိပၸါယ္နဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ အိမ္ရွင္မျဖစ္ ႏိုင္ပါတယ္။ နာမည္နဲ႔ လိုက္တဲ့ အိမ္ရွင္မ စစ္စ္ ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာကေတာ့ တကယ္ကို မလြယ္ပါဘူး။  ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အိမ္ရွင္မဘ၀ဟာ ကိုယ္တိုင္လည္း ကုသိုလ္ပါရမီေတြ အမ်ားၾကီးျဖည့္ဆည္းႏိုင္သလို၊ ကိုယ့္ခင္ပြန္းသည္ မိသားစုေတြကိုလည္း ကုသိုလ္တရား ေတြေပးစြမ္းႏိုင္တဲ့ ျပည့္ေစႏိုင္တဲ့သူ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ထိုကဲ့သုိ႔ေသာ နည္းနဲ႔ပဲ ယေသာ္ဓရာ ဟာဘုရားအေလာင္းေတာ္ရဲ႕ ပါရမီ ျဖည့္ဖက္လုပ္ခဲ့တာပါ။

                                 ဒီလိုဆိုေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားေပးတဲ့ ၾသ၀ါဒကိုလည္း က်င့္ၾကံျပီးသားျဖစ္တယ္ အိမ္မွာ ခ်က္ျပဳတ္လုပ္ကိုင္ရင္း မေကာင္းေတြေရွာင္လို႔ရတာပဲ။ ကိုယ္ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြးေနတာဟာ အကုသိုလ္ အလုပ္မွ မဟုတ္တာပဲ။ ဒါဟာ ေကာင္းမႈပဲ သူမ်ားစားရတာအဆင္ေျပမယ္ ဆိုရင္ ကိုယ္ခ်က္ျပဳတ္တာ လည္းပဲ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈပဲေပါ့။ အဲ ခ်က္ရင္း ျပဳတ္ရင္း ကိေလသာမ၀င္ေအာင္ေတာ့ သတိထားရမယ္။ ဘယ္လိုကိေလသာလဲ ကိုယ္ခ်က္တာ ေကာင္းလို႔ သူမ်ားခ်ီးက်ဴးရင္ ေလာဘ၀င္တယ္၊ ကဲ့ရဲ႕ေတာ့ ေဒါသ ၀င္မယ္၊ ဒါဟာ ခ်က္ရင္းနဲ႔ အကုသိုလ္ျဖစ္တာေပါ့။ ကိုယ္ခ်က္ျပဳတ္ထားတာေလး အိမ္ကဘုရားကို ဆြမ္းေလးကပ္လိုက္ေတာ့ ေကာင္းမႈေတြစုေဆာင္းျပီးသားျဖစ္ျပန္ေရာ....။ ေအာ္ အိမ္ရွင္မ ဘ၀ဆိုတာ ယူတတ္ရင္ ကုသိုလ္ေတြျပည့္ေနတာပါပဲ။

                                ႏွစ္ဖက္မိသားစုေတြၾကားမွာ ေနရတဲ့အိမ္ရွင္မ ဘ၀ဟာ ေမတၱာနဲ႔ ခႏၱီကို လက္ကိုင္ ထားျပီး ေနမွ အဆင္ေျပမွာပါ။ ဒီလို ေမတၱာတရားနဲ႔ ခႏၱီတရရားကို ျဖည့္က်င့္ေနတာကိုက ျဖဴေအာင္ စိတ္ကို ထားေနတာပါပဲ။ ဒါဟာ ဘုရားရွင္တို႔ေပးတဲ့ ၾသ၀ါဒနဲ႔ ကိုက္ညီလို႔ က်င့္ၾကံေနတာပဲဆိုတာ သေဘာ ေပါက္ရင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ၾသ၀ါဒဟာ ေပးရက်ိဳးနပ္ပါတယ္။ ဒီလို လျပည့္ေန႔ၾကီးမွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္က ေပးခဲ့တဲ့ ၾသ၀ါဒေလးကို ေတြးရင္း လျပည့္ည ၾသ၀ါဒအျဖစ္ ဖြင့္ခ်ျပသ လိုက္ရပါတယ္။ အားလံုးေသာ တရားခ်စ္ခင္တဲ့ သူေတာ္စင္ေတြသည္၊ ၾသ၀ါဒလိုလားတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြသည္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ၾသ၀ါဒ ကထာကုိနာၾကားမွတ္သားျပီး အိမ္ မွာ ကုသိုလ္တရား ေတြအစဥ္အျမဲ ရွင္သန္ေနေအာင္ မ ထားႏိုင္တဲ့ အိမ္ရဲ႕ အရွင္သခင္၊ အရွင္သခင္မ ေတြ  ျဖစ္ၾကပါေစလို႔ လသာတ့ဲ ေကာင္းကင္ေအာက္က ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

မေကာင္းမႈေရွာင္၊ ေကာင္းမႈေဆာင္၊ ျဖဴေအာင္ စိတ္ကိုထား၊ ဗုဒၶ တိုင္းသာ ေဟာမိန္႔တာ သံုးျဖာသည္စကား။

ေမာင္ပညာ ( ေကတုမတီ )